Aleksandr Gerstenzweig

rosyjski generał

Aleksandr Daniłowicz Gerstenzweig (ros. Александр Данилович Герштенцвейг, ur. 1818, zm. 24 października 1861 w Warszawie) – rosyjski generał lejtnant od 1861 roku, generał adiutant od 1859, wojskowy generał-gubernator warszawski od sierpnia 1861 roku. Pochodził z polskiej rodziny arystokratycznej o niemieckich korzeniach.

Aleksandr Gerstenzweig
Александр Данилович Герштенцвейг
Ilustracja
generał lejtnant generał lejtnant
Data urodzenia

1818

Data i miejsce śmierci

24 października 1861
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1837–1861

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego

Stanowiska

generał-gubernator warszawski

Główne wojny i bitwy

powstanie węgierskie

Odznaczenia
Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie) Komandor Orderu Leopolda (Austria) Krzyż Wielki Orderu Orła Czerwonego (Prusy) Krzyż Wielki Orderu Orła Czerwonego (Prusy) Order Świętego Jana Jerozolimskiego (Wielka Brytania)

Życiorys edytuj

W 1837 ukończył szkołę oficerską. 1848-1849 brał udział w tłumieniu powstania na Węgrzech. W 1855 mianowany generałem-majorem, w 1859 generałem-lejtnantem. 15 października 1861 roku dowodził akcją wtargnięcia żołnierzy rosyjskich do katedry św. Jana w Warszawie w celu spacyfikowania ludności cywilnej zebranej tam dla uczczenia rocznicy śmierci Tadeusza Kościuszki. Popełnił samobójstwo. Posiadał odznaczenia: Order Świętego Włodzimierza III i IV klasy, Order Świętej Anny I i II klasy, Order Świętego Stanisława I i III klasy, Krzyż Komandorski austriackiego Orderu Leopolda, pruski Order Orła Czerwonego II i III klasy, pruski Order Świętego Jana Jerozolimskiego.

Był wnukiem polskiego dowódcy z czasów powstania kościuszkowskiego generała Antoniego Madalińskiego[1].

Bibliografia edytuj

Przypisy edytuj