Aleksandr Budiłowicz

Aleksandr Budiłowicz, właśc. Budziłowicz (ur. 1845, zm. po 1917) – rosyjski duchowny prawosławny, poseł do Dumy IV kadencji.

Aleksandr Budiłowicz
Protojerej
Ilustracja
Kraj działania

Rosja

Data urodzenia

1845

Data śmierci

po 1917

Wyznanie

prawosławie

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

eparchia chełmska

Prezbiterat

po 1865

Życiorys

edytuj

Był synem duchownego. Rodzinne nazwisko Budziłowicz zmienił na brzmiące bardziej rosyjsko[1]. Absolwent prawosławnego seminarium duchownego w Wilnie (1865)[2], a następnie Petersburskiej Akademii Duchownej, gdzie uzyskał stopień magistra nauk teologicznych[3]. Duchowny prawosławny, protojerej[3]. Był duchownym żonatym, miał sześcioro dzieci[1].

Po ukończeniu Akademii Duchownej został zatrudniony w seminarium duchownym, którego był absolwentem, był równocześnie katechetą w szkole junkierskiej. Od 1870 do 1881 służył w Warszawie, następnie zaś przeprowadził się do Chełmu, gdzie był wykładowcą, a następnie inspektorem w klasycznym gimnazjum męskim[1], jak również służył w soborze katedralnym. W 1892 otrzymał godność protojereja[4].

W 1895 był nadzorcą szkół cerkiewnych w wikariacie chełmskim eparchii chełmsko-warszawskiej[3]. Działał w Chełmskim Bractwie Bogurodzicy[5].

Blisko współpracował z biskupem chełmskim Eulogiuszem. Dzięki jego rekomendacji uzyskał mandat deputowanego do IV Dumy Państwowej, przedstawiciela prawosławnych mieszkańców guberni lubelskiej oraz siedleckiej (następnie także chełmskiej)[5].

W Dumie związał się początkowo z frakcją nacjonalistów i umiarkowanej prawicy, następnie przystąpił do oktiabrystów. Po rozłamie w tym ugrupowaniu należał do frakcji ziemców-oktiabrystów i do Bloku Postępowego[1].

W momencie wybuchu rewolucji lutowej przebywał w Piotrogrodzie. We wrześniu 1917 wyjechał do Romanowa-Borisoglebska. Jego dalsze losy są nieznane[1].

Autor publikacji związanych z prawosławiem na terenie Chełmszczyzny:

  • О времени и способах образования недвижимой собственности церковной в Западной России
  • Русская православная старина в Замостье, 1885 (za pracę tę otrzymał małą Nagrodę Uwarowowską[1])
  • Исторический очерк Милеевской святой Параскевиевской церкви в связи с обзором окатоличения и ополячения Завепрянской Руси, 1890
  • Холмская чудотворная икона Божией Матери
  • artykuły o tematyce chełmskiej w prasie rosyjskiej[3].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f БУДИЛОВИЧ Александр Семенович. [dostęp 2014-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-24)].
  2. Выпускники Литовской духовной семинарии
  3. a b c d Будилович Александр Семенович
  4. Nagrady Swiatiejszego Sinoda. „Chołmsko-Warszawskij Jeparchialnyj Wiestnik”. R. XVI, nr 11, 1 czerwca 1892. 
  5. a b A. Szabaciuk, Geneza utworzenia stanowiska przedstawiciela ludności prawosławnej Chełmszczyzny i Podlasia w Dumie Państwowej [w:] red. A. Duszyk, K. Latawiec, M. Mądzik, Z dziejów pewnego eksperymentu. Parlamentaryzm rosyjski na progu XX stulecia w kontekście kształtowania się świadomości politycznej narodów imperialnej Rosji, Radomskie Towarzystwo Naukowe, Radom 2008, s.195.