Alvik (Sztokholm)
Alvik – dzielnica (stadsdel) Sztokholmu, położona w jego zachodniej części (Västerort) i wchodząca w skład stadsdelsområde Bromma. Graniczy z dzielnicami Traneberg, Ulvsunda, Stora Mossen i Äppelviken oraz przez jezioro Melar ze Stora Essingen.
| dzielnica (stadsdel) Sztokholmu | |
 Alvik; przystanek Tvärbanan | |
| Państwo | |
|---|---|
| Region | |
| Miasto | |
| Powierzchnia |
0,66 km² |
| Populacja (2020) • liczba ludności |
|
| • gęstość |
2317 os./km² |
Plan
| |
Położenie na mapie regionu Sztokholm  | |
Położenie na mapie Szwecji  | |
 59°19′58″N 17°58′49″E/59,332778 17,980278
| |
| Strona internetowa | |
Informacje ogólne edytuj
Według danych opublikowanych przez gminę Sztokholm, 31 grudnia 2020 r. Alvik liczył 1529 mieszkańców[1]. Powierzchnia dzielnicy wynosi łącznie 0,66 km², z czego wody stanowią 0,14 km²[2].
Stacja Alvik jest ważnym węzłem komunikacyjnym pomiędzy centrum Sztokholmu i jego zachodnimi przedmieściami (Västerort).
Architektura i zabudowa edytuj
Zabudowa dzielnicy charakteryzuje się dużym zróżnicowaniem. W pobliżu stacji Alvik przeważa zwarta zabudowa wielorodzinna z niewielkim centrum handlowo-usługowym w rejonie Alviks torg. Nieco bardziej na południe dominuje jednorodzinna zabudowa willowa, z domami zbudowanymi w latach 20. XX w. Bliżej brzegu Melaru (Alviks strand) położony jest kompleks budynków biurowych, oddanych do użytku na początku lat 90. XX w. W sąsiedztwie stacji Alvik, na zachód od niej przy Drottningholmsvägen, znajduje się zajezdnia Tvärbanan i Nockebybanan[3].
Historia edytuj
W 1908 r. miasto Sztokholm zakupiło posiadłości ziemskie Äppelviken säteri i Alviks säteri (od której pochodzi nazwa dzielnicy), obejmujące m.in. obszar dzisiejszego Alviku. Równocześnie przystąpiono do opracowywania planów zagospodarowania tych terenów, które zostały w głównej części przeznaczone pod jednorodzinną zabudowę willową. Propozycje były kilkukrotnie zmieniane. Obowiązujący plan zatwierdzono w 1922 r. Plan ten dopuszczał budowę domów wielorodzinnych, zlokalizowanych przy obecnych Gustavslundsvägen i Alviksvägen. Budowa pierwszych domów jednorodzinnych rozpoczęła się już przed 1920 r. Od 1914 r. funkcjonowało połączenie tramwajowe pomiędzy Brommą a centrum Sztokholmu poprzez ówczesny most pontonowy (zbudowany w 1914 r.) nad Tranebergssund[4][3].
Niektóre obiekty położone w Alvik edytuj
- kompleks budynków szkoły Alviks skola, położony na wzgórzu na północny zachód od stacji Alvik, których najstarsza zachowana część pochodzi z 1899 r.
- budynek byłego kina Bromma Teatern, wzniesiony w 1921 r. przy obecnym Alviksplan
- hala tenisowa SALK-hallen, zbudowana w 1937 r. przy Gustavslundsvägen
- 16-kondygnacyjny budynek (Höghuset i Alvik) na północ od stacji Alvik z 1961 r.
- kościół Sankt Ansgars kyrka (1963) przy Vidängsvägen[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Statistisk årsbok för Stockholm 2022. Stockholms stad. s. 90. [dostęp 2022-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-04)]. (szw.).
- ↑ Stockholms stad: Areal och befolkningstäthet i stadsdelsområden, SDN-delar och stadsdelar 2014-12-31. Stockholm. [dostęp 2015-11-02]. (szw.).
- ↑ a b c Söderström 2004 ↓, s. 287-290.
- ↑ Stockholms gatunamn 2005 ↓, s. 525-527.
Bibliografia edytuj
- Göran Söderström: Stockholm utanför tullarna. Nittiosju stadsdelar i ytterstaden. Sztokholm: Stockholmia Förlag, 2004. ISBN 91-7031-132-3.
- Stockholms gatunamn. Sztokholm: Stockholmia Förlag, 2005. ISBN 91-7031-152-8.