Andrew Mitchell (polityk)

Andrew Mitchell (ur. 23 marca 1956 w Hampstead) – brytyjski polityk, członek Partii Konserwatywnej, w latach 1987-1997 i ponownie od 2001 poseł do Izby Gmin. W latach 2010–2012 zasiadał w gabinecie Davida Camerona, gdzie pełnił urząd ministra ds. rozwoju międzynarodowego. W 2012 przez półtora miesiąca był też głównym whipem konserwatystów w Izbie Gmin.

Andrew Mitchell
Ilustracja
Zdjęcie z 2020 roku
Data i miejsce urodzenia

23 marca 1956
Hampstead

Minister ds. rozwoju międzynarodowego
Okres

od 12 maja 2010
do 4 września 2012

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Douglas Alexander

Następca

Justine Greening

Minister spraw zagranicznych i rozwoju w gabinecie cieni
Okres

od 8 lipca 2024

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

David Lammy

Poseł do Izby Gmin z okręgu Sutton Coldfield
Okres

od 7 czerwca 2001

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Norman Fowler

Poseł do Izby Gmin z okręgu Gedling(inne języki)
Okres

od 11 czerwca 1987
do 8 kwietnia 1997

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Philip Holland(inne języki)

Następca

Vernon Coaker(inne języki)

Strona internetowa

Życiorys

edytuj

Kariera polityczna

edytuj

Jest synem Davida Mitchella, który przez 33 lata (1964-97) zasiadał w Izbie Gmin, również z ramienia konserwatystów. Ukończył historię w Jesus College na University of Cambridge. W 1977 został wybrany na szefa konserwatywnej młodzieżówki na tej uczelni[1]. Karierę polityczną rozpoczął w 1987, kiedy to został wybrany do Izby Gmin[2]. W czasach premiera Johna Majora pełnił stanowiska rządowego niższego szczebla. W 1997 stracił swój mandat parlamentarny, ale zdołał odzyskać go cztery lata później[2].

W latach 2005–2010 odpowiadał w gabinecie cieni za kwestie spraw wewnętrznych[2]. Po wyborach w 2010 roku i przejęciu władzy przez koalicję konserwatystów i Liberalnych Demokratów, został ministrem ds. rozwoju międzynarodowego w nowo utworzonym gabinecie. Zajmował to stanowisko do rekonstrukcji rządu w 2012, kiedy to został przeniesiony na stanowisko głównego whipa Partii Konserwatywnej w Izbie Gmin[2].

„Plebgate”

edytuj

Pełnił ten urząd przez półtora miesiąca, kiedy to został zmuszony do dymisji w atmosferze skandalu po tym, jak miał wulgarnie i obelżywie zwrócić się do policjanta chroniącego siedzibę premiera przy 10 Downing Street, który zamiast otworzyć główną bramę dla jadącego na rowerze Mitchella, jak tego oczekiwał polityk, poprosił go o zejście z roweru i skorzystanie z furtki[3]. Sprawa ta stała się w Wielkiej Brytanii znana jako plebgate, od słowa plebs, którym Mitchell miał określić stróża prawa[4]. Mitchell twierdził, że choć odezwał się do policjanta wulgarnie (za co przeprosił, ogłaszając swoją dymisję), nie nazwał go plebsem, oskarżał też policję o sztuczne rozdmuchiwanie całej sprawy i m.in. fałszowanie notatki służbowej. Po wielomiesięcznym wewnętrznym dochodzeniu, w styczniu 2014 Mitchell został oficjalnie przeproszony przez dowódcę Metropolitan Police Service[5]. Następnie pozwał tabloid The Sun, który jako pierwszy opisał Plebgate, lecz w listopadzie 2014 jego pozew został odrzucony, gdyż sąd uznał, iż tak czy owak wypowiedź polityka była obraźliwa dla policjanta, nawet jeśli gazeta nie zacytowała jej dokładnie[6].

Dalsza działalność

edytuj

Powrócił do rządu w październiku 2022, po objęciu stanowiska premiera przez Rishiego Sunka. Został wówczas ministrem stanu (wiceministrem) ds. rozwoju i Afryki w Foreign and Commonwealth Office[7][8][9]. 2 kwietnia 2024 premier nadał mu tytuł honorowy zastępcy ministra spraw zagranicznych[10]. Po przegranych przez konserwatystów wyborach parlamentarnych w 2024, objął funkcję ministra spraw zagranicznych i rozwoju w gabinecie cieni[11]. Nie wszedł w skład kolejnego gabinetu cieni, utworzonego przez Kemi Badenoch – po jej wyborze na stanowisko liderki Partii Konserwatywnej[12].

Życie prywatne

edytuj

Jest żonaty i ma dwoje dzieci[13].

Przypisy

edytuj
  1. CUCA is pleased to annouce the appointment of a new Vice-President [online], Cambridge University Conservative Association [dostęp 2017-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2012-04-25] (ang.).
  2. a b c d t Hon Andrew Mitchell MP. parliament.uk. [dostęp 2015-01-27]. (ang.).
  3. Robert Winnett: Police log reveals details of Andrew Mitchell's 'pleb' rant. The Telegraph. [dostęp 2015-01-27]. (ang.).
  4. Mitchell resigns over 'plebgate'. Channel 4 News. [dostęp 2015-01-27]. (ang.).
  5. Justin Davenport, Nicholas Cecil: Andrew Mitchell handed apology by Met Police chief after PC admits Plebgate lie. London Evening Standard. [dostęp 2015-01-27]. (ang.).
  6. Andrew Mitchell 'probably called police plebs', judge rules. BBC News. [dostęp 2015-01-27]. (ang.).
  7. Ministerial Appointments: October - November 2022 [online], GOV.UK, 24 listopada 2022 [dostęp 2024-08-09] (ang.).
  8. Minister of State of the United Kingdom for Development and Africa, Rt Hon. Andrew Mitchell MP – FGHI [online], futureofghis.org [dostęp 2024-08-09].
  9. Andrew Mitchell appointed as UK Minister for Development [online], www.scotland-malawipartnership.org [dostęp 2024-08-09] (ang.).
  10. Ministerial Appointments: 12 April 2024 [online], GOV.UK [dostęp 2024-08-09] (ang.).
  11. Peter Walker, Peter Walker Senior, David Cameron quits Tory frontbench as Sunak names interim top team [online], www.theguardian.com, 8 lipca 2024 [dostęp 2024-08-09] (ang.).
  12. John Crace, Badenoch plucks Patel, Jenrick and Stride from the Tories’ tiny gene pool of talent [online], The Guardian, 4 listopada 2024 [dostęp 2024-11-20] (ang.).
  13. The Rt Hon Andrew Mitchell MP [online], GOV.UK [dostęp 2024-08-09] (ang.).