Antyszanty

Antyszanty – debiutancki solowy album wokalisty Lao Che, Huberta „Spiętego” Dobaczewskiego.

Antyszanty

Wykonawca albumu studyjnego
Spięty
Wydany	16 listopada 2009
Nagrywany	maj 2005, październik 2008-sierpień 2009
Gatunek	rock
Długość	44:48
Wydawnictwo	Anteny Krzyku / Opensources
Oceny
Teraz Rock
Single z albumu Antyszanty
„Ma czar karma”

Lista utworów

1.	„Opuszczone porty”	3:24
2.	„Morże”	5:30
3.	„Ma czar karma”	4:26
4.	„Kalikimaka”	4:20
5.	„Trafiony - zatopiony”	3:40
6.	„Dworujże”	4:53
7.	„Haba haba i ding ding dong”	2:25
8.	„Łódź wariatów”	3:30
9.	„Nie wszystko zostało napisane”	4:49
10.	„Bajka o śmierci”	4:53
11.	„Szkoda”	2:58
		44:48

Muzycy

• Spięty - głos i instrumenty
• Zuzanna Dobaczewska - głos (utwory 3 i 10)
• Emilia Dobaczewska - głos (7)
• Michał „Ostry” Ostrowski - ukulele (2, 4, 9, 10)
• Filip „Wieża” Różański - akordeon elektryczny (1)

Pozycje na listach

Lista	Kraj	Pozycja
OLiS	Polska	14

Odbiór

Według Dominiki Węcławek (Interia) na album składają się: „krotochwilna zabawa słowem i tysiące marynistycznych skojarzeń wyrzucanych do muzyki lo-fi”. Ocena recenzentki to 8/10.

Jacek Świąder charakteryzuje zawartość albumu następująco: „skromne, akustyczne piosenki dzielą się miejscem z również nieskomplikowanymi, elektronicznymi, hałaśliwymi podkładami”. Z uznaniem wypowiada się o tekstach, które są pełne „zdrobnień, sprośności i zapomnianych słów” i budują „coś na kształt pomnika dla wieku szczenięcego - gdy najważniejsze w formacji przyszłego życiowego żeglarza jest podglądanie dużej blondyny, poznawanie nowych przekleństw i chłopackie przechwałki”. Podsumowując, ocenia album: „Nie wszystko jest dobre, zdarzają się piosenki nijakie, ale ogółem zaskoczenie in plus”.

Robert Ziębiński z „Newsweeka” pisał: „Obok Miłośnij Bajzla i Telehon Pablopavo, Antyszanty to najlepsza płyta, jaka w tym roku ukazała się w Polsce. (...) udowadnia, że dziś na polskiej scenie rockowej Spięty jest jednym z najzdolniejszych tekściarzy i muzyków”.

Piotr Szwed (serwis Screenagers) przyznał płycie ocenę 4/10. Uzasadnił tę ocenę: „Mimo, że Spięty znów tekstowo co najmniej nie zawodzi, to trudno nie mieć wrażenia, że dobre, przemyślane piosenki są na jego solowym debiucie przetykane straszliwymi wypełniaczami. Mamy tu więc do czynienia z klasycznym przykładem słabej płyty, z której można by zrobić świetną EP-kę”.

Marek Świrkowicz z „Teraz Rocka” przyznał płycie ocenę 3,5 w pięciostopniowej skali, zaznaczając: „nie jest to w żadnym wypadku płyta lekkostrawna i dam głowę, że niejednego śmiałka odrzuci”. Rekomendował nagrania następująco: „Nie spodziewajcie się radosnych przyśpiewek o urokach życia na morzu. [Antyszantom] zdecydowanie bliżej do szorstkich, «życiowych» ballad Toma Waitsa czy Stanisława Staszewskiego – z jednej strony, i rubasznej, jarmarcznej poezji – z drugiej. Tematyka marynistyczna jest dla Spiętego jedynie punktem wyjścia do refleksji nad życiem, przemijaniem i śmiercią. (...) Mnóstwo tu dziwnych pokrzykiwań, szmerów, chlupotów i innych dźwięków znakomicie współgrających przy tworzeniu niezwykłego klimatu całości. Klimatu surowego, zawieszonego gdzieś między folkiem, kabaretem i alternatywną balladowością”.

Łukasz Wawro (Onet Muzyka) określa płytę jako „morskie opowieści dziwnej treści” i podkreśla, że „Spięty i bez Lao Che intryguje jak nikt inny”. Recenzent chwali niesztampowość płyty oraz walory tekstów: „genialne słowotwórstwo, błyskotliwe obserwacje, pomysłowe skojarzenia”.