Archieparchia połocka (unicka)

Archieparchia połockaarchieparchia (archidiecezja) Kościoła unickiego, powstała w 1596 r. w wyniku formalnego przyjęcia unii brzeskiej przez prawosławną archieparchię połocką. W następstwie rozbiorów Rzeczypospolitej stała się jednostką administracyjną Kościoła greckounickiego w Imperium Rosyjskim. Zlikwidowana w wyniku synodu połockiego ukazem z 14 marca 1839.

Archieparchia połocka
Ilustracja
Sobór św. Zofii w Połocku
Państwo

 I Rzeczpospolita
 Imperium Rosyjskie

Siedziba

Połock

Data powołania

1596 (formalnie)

Data zamknięcia

1839

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół unicki w I Rzeczypospolitej
Kościół greckounicki w Rosji

metropolia

kijowska

katedra

Sobór św. Zofii w Połocku

Podział administracyjny Kościoła greckokatolickiego w Polsce w 1772 roku

Obszar

edytuj

Archieparchia obejmowała województwa połockie, witebskie, mścisławskie oraz księstwo Kurlandii i Semigalii.

Główna świątynia

edytuj

Kościołami katedralnymi były Sobór św. Zofii w Połocku i Sobór Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Witebsku.

Arcybiskupi ordynariusze

edytuj

Arcybiskupi mieli tytuły połocki, witebski, mścisławski, a także czasami orszański i mohylewski.

Biskupi koadiutorzy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Ієрархія Київської церкви (861–1996). – Львів: Каменяр, 1996. – s. 281–288
  • Ks. Kazimierz Dola, „Katalog arcybiskupów i biskupów rezydencjalnych eparchii polskich obrządku grecko-unickiego od Unii Brzeskiej (1596) do roku 1945”, [w:] „Historia Kościoła w Polsce” t. II 1764–1945, cz. 2 1918–1945, Poznań-Warszawa 1979, s. 308