Aristide Rinaldini
Aristide Rinaldini (ur. 5 lutego 1844 w Montefalco, zm. 10 lutego 1920 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, dyplomata, kardynał.
| ||
| Kardynał prezbiter | ||
| ||
| ||
| Kraj działania |  Włochy
| |
| Data i miejsce urodzenia | 5 lutego 1844 Montefalco | |
| Data i miejsce śmierci | 10 lutego 1920 Rzym | |
| Kamerling Kolegium Kardynalskiego | ||
| Okres sprawowania | 1912 - 1914 | |
| Wyznanie | katolickie | |
| Kościół | rzymskokatolicki | |
| Prezbiterat | 6 czerwca 1868 | |
| Nominacja biskupia | 14 sierpnia 1896 | |
| Sakra biskupia | 30 sierpnia 1896 | |
| Kreacja kardynalska | 15 kwietnia 1907 Pius X | |
| Kościół tytularny | Bazylika św. Pankracego za Murami | |
| |||||||||||||
| Data konsekracji | 30 sierpnia 1896 | ||||||||||||
| Konsekrator | Mariano Rampolla del Tindaro | ||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Guglielmo Giosafat Giuseppe Pifferi Vincenzo Giuseppe Veneri | ||||||||||||
| |||||||||||||
Kształcił się w seminarium watykańskim, a także Almo Collegio Capranica. Na Uniwersytecie Gregoriańskim uzyskał doktorat z filozofii i licencjat z teologii. 6 czerwca 1868 przyjął święcenia kapłańskie, po czym rozpoczął pracę jako sekretarz w nuncjaturach w Portugalii (1868-1872) i Belgii (1872-1880). Był następnie chargé d'affaires a od 1887 audytorem. Po przejęciu władzy w Belgii przez liberalny gabinet stosunki dyplomatyczne z Watykanem zostały zerwane, a nuncjusz Serafino Vannutelli musiał opuścić kraj. Rinaldini powrócił tam wtedy jako "prywatny agent". W latach 1887-1893 był internuncjuszem w Holandii, a od 1891 także w Luksemburgu. W 1893 został substytutem w Sekretariacie Stanu.
14 sierpnia 1896 mianowany tytularnym arcybiskupem Eraclea di Europa. Cztery dni później objął obowiązki nuncjusza w Belgii. Sakrę przyjął w Rzymie z rąk kardynała Mariano Rampolla del Tindaro, Sekretarza Stanu Stolicy Apostolskiej. Na tej samej uroczystości konsekrowany został przyszły kardynał Sebastiano Martinelli. W 1899 został nuncjuszem w Hiszpanii. Na konsystorzu z kwietnia 1907 kreowany kardynałem prezbiterem, przestał jednocześnie pełnić obowiązki nuncjusza. W latach 1912-1914 pełnił funkcję Kamerlinga Świętego Kolegium Kardynałów. Brał udział w konklawe 1914. Pochowany na Campo Verano.