Badis ibn al-Mansur
Badis ibn Mansur (arab. باديس بن منصور) (ur. 983, zm. 9 maja 1016[1]) – trzeci władca z dynastii Zirydów w Ifrikiji (obecna Tunezja, część Libii i Algierii) w latach 995–1016[2].
| władca Ifrikiji | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Dzieci | |
Badis objął tron po ojcu Al-Mansurze ibn Bulugginie (984–995) jako emir Ifrikiji. Z powodu walk o władzę wśród Zirydów pozostawał w bardzo bliskich relacjach z Fatymidami z Egiptu, będącymi dla niego suwerenami. Jego prawa do władzy zostały zakwestionowane przez stryjecznego dziadka Zawiego ibn Ziriego, który ostatecznie został wyparty do Andaluzji, gdzie założył dynastię Zirydów w Grenadzie (1012–1090).
Poważnym problemem dla Badisa były ataki koczowniczych plemion Zenata z rejonu Maroka i zachodniej części Maghrebu Środkowego. W latach 998–999 ich najazdy dotarły przez Zab do Trypolitanii. W 1009 Badis został zmuszony do odstąpienia prowincji Nefzawa i Al-Kastilija jako lenno wodzom zenatyjskim Warru ibn Saidowi i Nuaimowi ibn Dżannunowi, by wycofali się z Trypolitanii. Pomocy w walkach z Zenatami udzielił Badisowi jego stryj Hammad. Jednakże Hammad po wzmocnieniu swojej pozycji na terenie dzisiejszej wschodniej Algierii, podniósł otwarty bunt i w 1014 przyjął zwierzchność kalifatu abbasydzkiego[1].
W wynikłej walce Zirydzi nie otrzymali żadnej pomocy od Fatymidów i musieli uznać niezależność zbuntowanej dynastii Hammadydów. Władza Badisa została ograniczona do terenów Ifrikiji. Dodatkowo pod jego koniec rządów doszło do walk wewnętrznych między sunniami a szyitami[1].
Jego następcą został jego dziewięcioletni syn Al-Muizz ibn Badis (1016–1062)[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Dziubiński 1994 ↓, s. 97.
- ↑ Bocheński 1971 ↓, s. 531.
Bibliografia
edytuj- Franciszek Bocheński: Zirydzi. W: Mały słownik kultury świata arabskiego. pod red. Józefa Bielawskiego. Warszawa: 1971, s. 530–531.
- Andrzej Dziubiński: Historia Tunezji. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich — Wydawnictwo, 1994. ISBN 83-04-04044-1.