Badis ibn al-Mansur

Badis ibn Mansur (arab. باديس بن منصور) (ur. 983, zm. 9 maja 1016[1]) – trzeci władca z dynastii Zirydów w Ifrikiji (obecna Tunezja, część Libii i Algierii) w latach 995–1016[2].

Badis ibn al-Mansur
władca Ifrikiji
Okres

od 995
do 1016

Poprzednik

Al-Mansur ibn Buluggin

Następca

Al-Muizz ibn Badis

Dane biograficzne
Dynastia

Zirydzi

Data śmierci

1016

Ojciec

Al-Mansur ibn Buluggin

Dzieci

Al-Muizz ibn Badis

Badis objął tron po ojcu Al-Mansurze ibn Bulugginie (984–995) jako emir Ifrikiji. Z powodu walk o władzę wśród Zirydów pozostawał w bardzo bliskich relacjach z Fatymidami z Egiptu, będącymi dla niego suwerenami. Jego prawa do władzy zostały zakwestionowane przez stryjecznego dziadka Zawiego ibn Ziriego, który ostatecznie został wyparty do Andaluzji, gdzie założył dynastię Zirydów w Grenadzie (1012–1090).

Poważnym problemem dla Badisa były ataki koczowniczych plemion Zenata z rejonu Maroka i zachodniej części Maghrebu Środkowego. W latach 998–999 ich najazdy dotarły przez Zab do Trypolitanii. W 1009 Badis został zmuszony do odstąpienia prowincji Nefzawa i Al-Kastilija jako lenno wodzom zenatyjskim Warru ibn Saidowi i Nuaimowi ibn Dżannunowi, by wycofali się z Trypolitanii. Pomocy w walkach z Zenatami udzielił Badisowi jego stryj Hammad. Jednakże Hammad po wzmocnieniu swojej pozycji na terenie dzisiejszej wschodniej Algierii, podniósł otwarty bunt i w 1014 przyjął zwierzchność kalifatu abbasydzkiego[1].

W wynikłej walce Zirydzi nie otrzymali żadnej pomocy od Fatymidów i musieli uznać niezależność zbuntowanej dynastii Hammadydów. Władza Badisa została ograniczona do terenów Ifrikiji. Dodatkowo pod jego koniec rządów doszło do walk wewnętrznych między sunniami a szyitami[1].

Jego następcą został jego dziewięcioletni syn Al-Muizz ibn Badis (1016–1062)[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Dziubiński 1994 ↓, s. 97.
  2. Bocheński 1971 ↓, s. 531.

Bibliografia

edytuj