Bajronizm – termin użyty po raz pierwszy przez XIX-wieczną krytykę literacką na określenie kilku charakterystycznych cech wczesnej twórczości angielskiego poety, George’a Gordona Byrona.

Pojęcie to odnosi się głównie do literatury i związane jest ze stworzonym przez G.G. Byrona modelem bohatera romantycznego.

Bajronizm cechuje:

  • bunt przeciwko przyjętym wzorcom kulturowo-społecznym – bohater to buntownik, charakterystyczny w literaturze romantycznej
  • samotność, skłócenie z otoczeniem – wyalienowanie
  • indywidualizm, okazywany na wszelkich możliwych płaszczyznach
  • rozdarcie wewnętrzne, wieczne cierpienie
  • dwuznaczność moralna
  • skłonność do zemsty

W Polsce model bohatera bajronicznego powielali Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki i inni literaci.

Zobacz też

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj