Owczarek z Bergamo
Owczarek z Bergamo, Bergamasco – rasa psów należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających. Włoska nazwa tej rasy Cane da Pastore Bergamasco, oznacza w dosłownym tłumaczeniu „psa pasterza bergamskiego”. Typ wilkowaty[1]. Nie podlega próbom pracy[2].
Bergamasco w Alpach Włoskich | |
Inne nazwy |
Owczarek z Bergamo, |
---|---|
Kraj patronacki | |
Wymiary | |
Wysokość |
58 - 62 cm (psy), |
Masa | |
Klasyfikacja | |
FCI |
Grupa I, Sekcja 1, |
AKC |
FSS (Foundation Stock Service) |
ANKC |
Grupa 5 - Working Dogs |
KC(UK) |
Pastoral |
UKC |
Grupa 6 - Herding Dog |
Wzorce rasy | |
Rys historyczny
edytujBergamasco to rasa psów, które wykorzystywano do pilnowania stad zwierząt hodowlanych. Zasięg w jakim pierwotnie występował Bergamasco dotyczył regionu Alp Włoskich, zwłaszcza dolin rejonu Bergamo, gdzie hodowano głównie owce, a gdzie, jak podaje Hans Räber[3], istniały długoletnie tradycje pasterskie, które znalazły potwierdzenie w dokumentach z początków XVI wieku. W surowych warunkach górskich na zasadzie doboru tylko użytkowego, uzyskano typ psa pasterskiego średniej wielkości, pracującego w porze dziennej jak i nocnej, o wysokiej odporności i wytrzymałości.
Pochodzenie owczarka z Bergamo jest jednym z najsłabiej udokumentowanych. Hans Räber przytacza opis szkicu wykonanego przez neapolitańskiego malarza zwierząt Palizziego, który uwiecznił łaciate psy z Abruzzów i Maremmy, posiadające długi i kudłaty włos. Na podstawie tego wizerunku istnieje przypuszczenie, że psy te (choć obecnie różnią się wyglądem) są ze sobą spokrewnione.
Pierwszy owczarek z Bergamo został zarejestrowany w księdze rodowodowej Włoskiego Związku Kynologicznego w roku 1898.
Wygląd
edytujBergamasco jest psem silnym, zwinnym i odpornym.
Szata i umaszczenie
edytujObfita szata powoduje, że pies ten wydaje się potężniejszy, niż jest w rzeczywistości. W miarę wzrostu, szata zaczyna formować się w dredy, które u kilkuletniego psa mogą osiągać znaczną długość. Dotyczy to głównie psów wystawowych, gdyż u psów pracujących sierść często się niszczy, tworząc poszarpane kołtuny. W przeciwieństwie do szaty komondora czy puli, u Bergamasco włos jest gruby, płaski i szeroki, a także nie powinien się filcować[4].
Sierść może miewać różne odcienie szarości i koloru płowego. Dopuszczalny jest także kolor matowej czerni, który w słońcu mieni się na rudo. U rasy tej włos z wiekiem się rozjaśnia, w zależności od pory roku zmienia także odcień. Popularna jest maść marmurkowa, która z wiekiem może zmieniać się w jasnopopielatą. Przy maści marmurkowej, tęczówka oka może być częściowo lub nawet całkowicie niebieska.
Zachowanie i charakter
edytujSą nieufne wobec obcych. Nie okazują jednak bezpodstawnej agresji. Inteligentne, przyzwyczajone do dużej samodzielności, nie są całkowicie podporządkowane i posłuszne.
Użytkowość
edytujWspółcześnie najczęściej są hodowane jako psy rodzinne oraz pilnujące domostw.
Zdrowie i pielęgnacja
edytujCharakterystyczny włos u Bergamasco wymaga znajomości jego odpowiedniej pielęgnacji. Bergamasco nie linieje, jeśli pies nie jest przeznaczony do celów wystawowych korzystne jest odpowiednie przycinanie sierści, co jednocześnie pozwala zachować większą higienę.
Popularność
edytujW Polsce rasa ta jest słabo znana, także w rodzimych Włoszech w niektórych rejonach kraju wiedza o tych psach jest znikoma.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 54.
- ↑ a b Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 39.
- ↑ Hans Räber: Encyklopedia Psów Rasowych. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 1999, s. 332-333. ISBN 83-7073-158-9.
- ↑ Hans Räber: Encyklopedia Psów Rasowych. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 1999, s. 338. ISBN 83-7073-158-9.
Bibliografia
edytuj- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva-Maria Krämer "Rasy psów", Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2003, ISBN 83-7073-372-7
- Hans Räber "Encyklopedia psów rasowych" tom I, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 1999, ISBN 83-7073-158-9
- Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.