Bindowanie – technologia introligatorska łączenia luźnych kartek za pomocą sczepiania ich jednego brzegu za pomocą różnych technik introligatorskich.

Przykład łączenia kartek za pomocą sprężystych plastikowych pasków (grzebienie plastikowe)
Bindownica do wykonywania opraw grzebieniowych plastikowych

Technologie bindowania

edytuj

Istnieje kilka rodzajów materiałów łączących wcześniej sperforowany blok.

  • plastikowy grzebień – najczęściej spotykany w biurowej poligrafii i w punktach ksero. Występuje wyłącznie w odcinkach, może zbindować maksymalnie 30 mm blok kartek. Po zbindowaniu możliwe jest ponowne otwarcie grzebienia i ponowne zamknięcie[1].
  • wire-o, o-wire, zip-wire, double wire, metal bind – wszystkie te nazwy określają podwójny metalowy grzbiet zamykany. Produkowany w szpulach lub odcinkach jako otwarty grzebień, może zbindować maksymalnie 34 mm blok kartek a średnicę takiego grzebienia określa się w calach (3/16-15"). Bindowanie polega na jego zaciśnięciu prasą o regulowanym skoku lub bindownicą. Po zbindowaniu nie ma możliwości otwarcia i ponownego zamknięcia grzebienia. Najczęściej spotykana w poligrafii przemysłowej, przy bindowaniu kalendarzy książkowych, wieloplanszowych ściennych, kołonotatników, notesów, atlasów[2].
  • spirala plastikowa wkręcana, może zbindować blok do 46 mm[3].

Przebieg łączenia

edytuj
       
Otwarcie zaczepów Zakładanie kartek Zwolnienie zaczepów Gotowe

Przypisy

edytuj
  1. Oprawianie dokumentów / Bindowanie / Jak to się robi?. opus.pl. [dostęp 2014-11-18].
  2. Spirale zamykane Zip-Wire. ferniko.eu. [dostęp 2014-11-18].
  3. Spirale PCV wkręcane. biuroem.pl. [dostęp 2014-11-18].