Bitwa 300 mistrzów

Bitwa 300 mistrzów – bitwa, która miała miejsce w roku 546 p.n.e. pomiędzy siłami miast-państw greckich: Sparty i Argos. Miała być początkowo pojedynkiem pomiędzy trzystoma Spartanami a trzystoma Argejczykami, ostatecznie przekształciła się w bitwę całych armii, zakończonej zwycięstwem Sparty.

Bitwa 300 mistrzów
Czas

546 p.n.e.

Terytorium

Grecja

Wynik

zwycięstwo Spartan

Strony konfliktu
Sparta Argos
Siły
300 (w drugim etapie nieznane) 300 (w drugim etapie nieznane)
Straty
299 (w drugim etapie nieznane) 298 (w drugim etapie nieznane)
brak współrzędnych

Wraz ze wzrostem swojej potęgi i znaczenia na Półwyspie Peloponeskim, Sparta dążyła do tego by dowieść swojej przewagi nad Argos i zmazać hańbę poprzednich klęsk, jakie w walce z tym miastem ponosiła. W 546 roku p.n.e. wojska spartańskie wkroczyły na terytorium kontrolowane przez Argos. Dzięki pośrednictwu amfiktionów z argiwskiego Herajon, bitwę obu armii miała zastąpić walka pomiędzy trzystoma najlepszymi wojownikami z Argos i trzystoma najlepszymi wojownikami ze Sparty.

Bitwa trwała cały dzień. Gdy zapadła noc do obozu Argejczyków przybyło dwóch żołnierzy, informując o swoim zwycięstwie. Okazało się jednak, że jeden Spartanin ocalał również. Dotarł on do spartańskiego obozu przynosząc zbroje zdarte z wrogów i informując o swoim zwycięstwie. W tej sytuacji obie strony oświadczyły, że są zwycięzcami i żadna nie chciała przyznać się do porażki.

Wobec braku porozumienia doszło do bitwy całych armii, która przyniosła duże straty obu stronom, ale zakończyła się zwycięstwem Sparty[1].

Skutki

edytuj

Zwycięstwo Spartan umocniło ich przewagę wojskową na Półwyspie Peloponeskim, a także w całej Grecji. Sparta przyłączyła do swojego terytorium Thyreatydę i Kytherę, które okazały się nabytkami trwałymi. Na znak triumfu dla upamiętnienia tego wydarzenia Spartiaci zaczęli nosić długie włosy. Z kolei Argejczycy obcięli swoje krótko na znak żałoby[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b N.G.L. Hammond Dzieje Grecji, wyd. PIW, 1977. Str 215.

Bibliografia

edytuj
  • N.G.L. Hammond Dzieje Grecji, wyd. PIW, 1977.