Bitwa pod Łowiczem

Bitwa pod Łowiczem miała miejsce 25 sierpnia 1656 roku podczas II wojny północnej.

Bitwa pod Łowiczem

II wojna północna Potop szwedzki
Czas	25 sierpnia 1656
Miejsce	Łowicz
Przyczyna	próba opanowania basenu Morza Bałtyckiego przez Szwedów
Wynik	zwycięstwo Polaków
Strony konfliktu
I Rzeczpospolita Chanat Krymski Szwecja
Dowódcy
Stefan Czarniecki Hans Böddeker
Siły
6000 jazdy (4000 jazdy koronnej, 2000 Tatarów) 1500 jazdy
Straty
1470 żołnierzy
Położenie na mapie świata miejsce bitwy
52°06′N 19°56′E

Dywizja polska Stefana Czarnieckiego wycięła pod Łowiczem potężny oddział szwedzki liczący 1500 żołnierzy. Z pogromu uszło podobno tylko 30 rajtarów. Szwedami dowodził generał major Hans Böddeker.

W czasie bitwy Czarniecki został postrzelony w nogę i aż przez dwa miesiące musiał leczyć ranę.

Bitwa pod Łowiczem była pierwszym poważnym sukcesem wojsk Rzeczypospolitej od czasu porażki w trzydniowej bitwie pod Warszawą. Wkrótce energiczne działania Czarnieckiego zmusiły Szwedów i Brandenburczyków do odwrotu na północ.

Zobacz też

• Bitwa o Łowicz (1939)

Literatura

• Leszek Podhorodecki, Rapier i koncerz, Warszawa 1985, ISBN 83-05-11452-X, s. 324
• Miroław Nagielski, Warszawa 1656, Warszawa 1990, Wydawnictwo Bellona, ISBN 83-11-07786-X, s. 233