Bitwa pod Książem

Bitwa pod Książem – starcie zbrojne, które miało miejsce 29 kwietnia 1848 roku podczas powstania wielkopolskiego.

Bitwa pod Książem
Powstanie wielkopolskie (1848)
Czas

29 kwietnia 1848

Miejsce

Książ Wielkopolski

Terytorium

Wielkie Księstwo Poznańskie

Wynik

kapitulacja wojsk polskich

Strony konfliktu
powstańcy wielkopolscy Prusy
Dowódcy
Florian Dąbrowski Heinrich Brandt
Siły
745 żołnierzy, w tym 500 kosynierów, 125 strzelców, 120 jazdy 6 000 żołnierzy,
7 dział
Straty
140 zabitych nieznane
brak współrzędnych

Major Florian Dąbrowski dowodzący oddziałem liczącym ponad 1 500 żołnierzy (500 kosynierów, 125 strzelców, 120 jazdy oraz 800 ludzi pospolitego ruszenia powołanego z okolicznych wsi) otrzymał w Książu rozkaz od Mierosławskiego, by bronić miasta. W tym celu Dąbrowski nakazał zabarykadowanie drogi prowadzącej do rynku. Ponieważ wojska pruskie nie nadchodziły, a stojącym w Książu oddziałom zaczęło brakować żywności, Dąbrowski rozpuścił pospolite ruszenie do domów. Wojska pruskie w sile 6 000 żołnierzy i 7 dział przybyły 29 kwietnia. Dowodził nimi pułkownik Heinrich Brandt.

Pruska piechota trzy razy szła do natarcia na Książ i za każdym razem została odparta. Czwarty atak okazał się jednak skuteczny i Prusacy wdarli się na rynek. Ponieważ dowodzący Polakami Dąbrowski został śmiertelnie ranny, a wezwany na pomoc pułkownik Józef Bonawentura Garczyński nie przybył, powstańcy złożyli broń. Podczas jej składania z dołu padł strzał. Prusacy wpadli w szał i zaczęli strzelać do żołnierzy.

Zobacz też

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967, Wydanie I, Tom 2.