Blow Up Hall 50 50
Blow Up Hall 50 50 – awangardowy, eksperymentalny, luksusowy hotel (22 pokoje) i galeria sztuki w Poznaniu, stosujący nietypowe zasady obsługi gości, a także posiadający znaczącą kolekcję sztuki współczesnej. Powstał z inicjatywy Grażyny Kulczyk i znajduje się w kompleksie Starego Browaru[1]. Według Benjia Lanyado z The Guardian w 2009 był to najbardziej futurystyczny hotel na świecie[2].
 Blow Up Hall | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Kościuszki 42 |
| Kategoria |
|
| Liczba pokoi |
22 |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
 52°24′06″N 16°55′34″E/52,401667 16,926111
| |
| Strona internetowa | |
Nazwa
edytujInspiracją nazwy był film włoskiego reżysera Michelangelo Antonioniego Powiększenie (tyt. oryg. Blowup). Jest to też nazwa projektu, wokół którego zaaranżowano hotel – elektronicznej instalacji Rafaela Lozano-Hemmera, artysty, którego prace pokazywano m.in. w Londyńskim Tate Modern, czy na Biennale w Wenecji[3].
Idea 50 50 jest podstawową osią wszelkich inwestycji Grażyny Kulczyk. Każdy z jej projektów jest wyznaczany w 50% przez sztukę i 50% przez inny pierwiastek, zależnie od specyfiki przedsięwzięcia (np. handel, biznes). W przypadku Blow Up Hall 50 50, pierwiastkiem komplementarnym jest przyjemność.
Eksperymenty hotelowe
edytujBlow Up Hall 50 50 nie posiada recepcji, a pokoje nie mają numerów. Zamiast kluczy goście otrzymują iPhone, który w połączeniu z ekranami na korytarzach wskazuje drogę do danego pokoju i otwiera drzwi. W hotelu nie ma identycznych pokoi, a ich wyposażenie należy do bardzo awangardowego[3].
Kolekcja sztuki
edytujNa terenie obiektu zobaczyć można:
- Blow Up Commission – instalacja Rafaela Lozano-Hemmera,
- VB52.100 – Vanessa Beecroft, fotografia wielkoformatowa,
- VB43.019 – Vanessa Beecroft, fotografia wielkoformatowa,
- fotografia instalacji z San Sebastián – Spencer Tunick,
- zdjęcia wnętrz Paryskiego Archiwum Narodowego – Patrick Tourneboeuf,
- instalacja Irrlichter – Sebastian Hempel, oświetlająca wnętrza po zmierzchu,
- Creampie – fotografia Maurycego Gomulickiego,
- Bez tytułu – rzeźba Sylwestra Ambroziaka,
- Mała biała sukienka oraz Kolorowa sukienka – fotografie Jadwigi Sawickiej,
- Tea Ceremony – fotografia autorstwa Mariko Mori,
- The Year We Made Contact – instalacja Piotra Uklańskiego.
Przynależność
edytujBlow Up Hall 50 50 należy do Tablet Hotels - organizacji zrzeszającej prestiżowe hotele na świecie.
Kontrowersje
edytujW 2010 komisja kategoryzująca hotele w Polsce przyznała mu pięć gwiazdek mimo niespełniania przez niego niektórych wymogów określonych w Ustawie o usługach turystycznych[4].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Days & nights Blow Up Hall. Poznań: wydawnictwo własne hotelu, 2009.
- ↑ Benji Lanyado, Christian Bennett: Video breaks: Poland’s space age hotel. 2009-05-28. [dostęp 2013-01-09].
- ↑ a b Natalia Mazur, Michał Wybieralski: Czego nie chce pokazać Grażyna Kulczyk. Gazeta.pl Poznań, 2009-07-09. [dostęp 2013-01-09].
- ↑ Hotel Grażyny Kulczyk Blow up 5050 ma 5 gwiazdek. Gazeta.pl Poznań, 2010-01-26. [dostęp 2013-01-09].
Linki zewnętrzne
edytuj- Oficjalna strona hotelu. [dostęp 2013-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-04)].