Bogdan Migacz
Bogdan Krzysztof Migacz (ur. 28 maja 1948 w Wałbrzychu, zm. 18 czerwca 1998) – polski hokeista.
| Data i miejsce urodzenia |
28 maja 1948 |
|---|---|
| Data śmierci |
18 czerwca 1998 |
| Obywatelstwo |
Przez większość kariery w latach 1964–1987 występował w drużynie Cracovii (z przerwą na odbycie służby wojskowej). W trakcie sezonu 1971/1972 decyzją klubu WKS Legia, podtrzymaną przez PZHL 15 stycznia 1972, został dyscyplinarnie zawieszony jako zawodnik za czyny niegodne sportowca oraz również zawieszony w prawa członka kadry olimpijskiej na turniej podczas ZIO 1972 (prócz niego także Mieczysław Jaskierski, Czesław Ruchała, Andrzej Słowakiewicz)[1].
44-krotny reprezentant Polski w hokeju na lodzie. Uczestnik turniejów mistrzostw świata 1969, 1970, 1971.
Hokeistami zostały jego dzieci: syn Marcin Migacz (ur. 4 marca 1973, występował w I drużynie seniorów Cracovii[2]) oraz córka Magda Migacz (ur. 7 maja 1977, zawodniczka drużyny żeńskiej Cracovii).
Zmarł 18 czerwca 1998[3]. Został pochowany na cmentarzu Bronowickim w Krakowie[3].
Numer, w którym występował Bogdan Migacz (18), został zastrzeżony przez zarząd klubu hokejowego Cracovii.
Przypisy
edytuj- ↑ Hokej. PZHL zatwierdził zawieszenie czterech hokeistów Legii. „Nowiny”, s. 2, Nr 5 z 6 stycznia 1972.
- ↑ Marek Pomykała. „Kaczka” lubi mróz. „Echo Sanoka”, s. 12, Nr 10 z 22 listopada 1993.
- ↑ a b Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Bogdan Migacz. rakowice.eu. [dostęp 2017-07-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-27)].
Bibliografia
edytuj- Marek Pampuch, PANY 1906-2006, Kraków: Klub Sportowy Cracovia, 2006, ISBN 978-83-923954-0-9, OCLC 1066100713.