Bolesław Wójcicki
Bolesław Wójcicki (ur. ? - zm. 1926[1]) – polski redaktor tygodnika ezoterycznego Świat Niewidzialny, tłumacz, poeta, pisarz, martynista.
Uczeń Czesława Czyńskiego[2][3], inicjowany do Zakonu Martynistów 28 listopada 1920 r. przyjmując zakonne imię Brat Jonathan. Szybko awansował i przechodził kolejne szczeble masonerii nieregularnej, w 1920 uzyskał stopień Asocciete, a następnie w Paryżu tytuł Superieur Inconnu (Zwierzchnik nieznany), trzydziesty stopień (Kawalera Kadosza). W 1922 awansował na stopień Philosophe Inconnu (Filozof Nieznany), jeden z najwyższych stopni obowiązujących w martynizmie[4].
Przetłumaczył i wydał w Warszawie 1910 roku książkę P. Piobba - Moralność rozkoszy, Wenus magiczna bogini miłości. W 1924 wydał szkic monografii okultystycznej Diabeł, spod jego pióra wyszła jeszcze jedna publikacja Królestwo Szatana[5]
Przypisy edytuj
- ↑ prawdopodobnie samobójstwo w 1926 roku, według Expresu Porannego 1930 r., s 6
- ↑ Zbigniew Łagosz - Punar Bhava, Czesław Czyński i Aleister Crowley w świetle XX wiecznej tradycji ezoterycznej, wyd. Black Antlers, Gdańsk - Kraków 2016
- ↑ Zbigniew Łagosz - Czesław Czyński, Czarny adept wyd. Okultura 2017
- ↑ Leon Chajn - Polskie wolnomularztwo: 1920-1938
- ↑ Bolesław Wójcicki - Diabeł, biogram Zbigniew Łagosz wyd. Zoas Press 2012