Budynek Banku Gospodarstwa Krajowego w Poznaniu

Budynek Banku Gospodarstwa Krajowego – budynek bankowy, zlokalizowany w Poznaniu przy Placu Wolności 16, na narożniku ul. Nowowiejskiego.

Budynek Banku Gospodarstwa Krajowego
Ilustracja
Fragment północnej pierzei Placu Wolności – budynek BGK po lewej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Adres

pl. Wolności 16

Styl architektoniczny

modernizm

Architekt

Tygrysy: Wacław Kłyszewski, Jerzy Mokrzyński, Eugeniusz Wierzbicki

Rozpoczęcie budowy

1938

Ukończenie budowy

1942

Ważniejsze przebudowy

1945

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Budynek Banku Gospodarstwa Krajowego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Budynek Banku Gospodarstwa Krajowego”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Budynek Banku Gospodarstwa Krajowego”
Ziemia52°24′31,0″N 16°55′36,5″E/52,408611 16,926806

Architektura edytuj

Projekt architektoniczny gmachu wybrano w konkursie (1937[1]), spośród 26 nadesłanych prac, a realizację rozpoczęto w 1938. Zwycięzcą konkursu była grupa młodych twórców z Warszawy, tzw. Tygrysy: Wacław Kłyszewski, Jerzy Mokrzyński i Eugeniusz Wierzbicki. Obiekt był drugim, po gmachu PKO monumentalnym, modernistycznym budynkiem przy Placu Wolności. Zastąpił dawną Komendanturę Miasta z 1846. Ocena jury konkursowego była następująca: Usytuowanie na parceli dobre. Wejście założone dogodnie. Bardzo dobrze umieszczone klatki schodowe. Komunikacja i rozmieszczenie biur dobre. Sala operacyjna zaprojektowana prawidłowo i dobrze. Pod względem architektonicznym projekt rozwiązany dobrze. Wątpliwości budzi jedynie akcent architektoniczny przed wejściem do sali operacyjnej nie skoordynowany z dobrze pomyślanym wejściem w rzucie[1].

Dwubryłowa budowla nawiązywała zarówno do architektury Auguste'a Perreta, jak i rozwiązań młodych warszawskich modernistów tego okresu. Obie bryły różnią się wielkością i opracowaniem fasady, jednak łączy je wspólna faktura okładziny.

Bank nie został ukończony przed wybuchem II wojny światowej, w związku z czym dokończyli go Niemcy w 1942. Uległ niewielkim uszkodzeniom wojennym i zachował się w z grubsza niezmienionej formie – w 1945 dodano jedynie spadzisty dach zamiast płaskiego, co było sprzeczne z pierwotną ideą architektoniczną.

Z budynkiem przez ul. Nowowiejskiego sąsiaduje dawny Bank Wschodni.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Tadeusz Barucki, Wacław Kłyszewski, Jerzy Mokrzyński, Eugeniusz Wierzbicki, Warszawa: Arkady, 1987, s. 16, ISBN 83-213-3302-8, OCLC 834780191.

Bibliografia edytuj