Bukovica (region)
Bukovica – kraina historyczno-geograficzna w Chorwacji, w północnej części Dalmacji[1].
| Państwa | |
|---|---|
| Stolica | |
| Ważniejsze miejscowości | |
| Powierzchnia |
820 km² |
Położenie na mapie Chorwacji  | |
| 44°08′53,90″N 15°45′06,77″E/44,148305 15,751881 | |
Geografia edytuj
Jest częścią Dalmacji. Zajmuje powierzchnię ok. 820 km². Jest położona pomiędzy Welebitem i rzeką Zrmanja na północy, adriatyckimi zatokami Novigradsko more i Karinsko more na zachodzie, krainą Ravni kotari na południowym zachodzie oraz rzeką Krka na wschodzie i południowym wschodzie. Jest to równina krasowa, której wysokość bezwzględna waha się w przedziale 250–300 m n.p.m. Pasmo górskie, przebiegające przez środek Bukovicy, tradycyjnie dzieli ją na Gornją (Obrovačką) Bukovicę i Donją (Kistanjską) Bukovicę[1].
Miejscowe rolnictwo oparte jest na hodowli owiec oraz na uprawie winorośli[1].
Bukovica jest obszarem słabo zaludnionym. Głównym ośrodkiem regionu jest Obrovac. Pozostałe ważniejsze miejscowości to Kistanje, Kruševo i Gornji Karin. Przez Bukovicę przebiegają droga Benkovac – Obrovac – Gračac i linia kolejowa z Zadaru do Knina[1].
Historia edytuj
.jpg)
Na terenie Bukovicy w starożytności Cesarstwo Rzymskie wzniosło następujące twierdze: Varvaria (Bribir), Asseria (Podgrađe), Nedinum (Nadin) i Corinium (Karin). W średniowieczu pełniły funkcje obronne żupanii Luki, należąc do chorwackich rodów szlacheckich Bribirskich, Kukarich, Kačiciów, Vireviciów i Lapčanich-Karinjanich. Od XIII do XV wieku większość Bukovicy należała do Bribirskich[1].
W I połowie XVI wieku Bukovica została podbita przez Imperium Osmańskie i została włączona do sandżaku krcko-lickiego. Nastąpiły migracje rdzennej ludności. W II połowie XVII wieku region znalazł się w granicach Republiki Weneckiej. Za rządów Wenecjan nastąpił napływ ludności z obszaru dzisiejszej Bośni i Hercegowiny oraz innych części Dalmacji[1].
W trakcie wojny w Chorwacji w latach 1991–1995 Bukovica znajdowała się pod serbską okupacją. Wyzwolenie nastąpiło w wyniku operacji Burza. W jej wyniku miał miejsce odpływ miejscowej ludności serbskiej[1].