CSS Chickamauga
CSS Chickamauga – parowo–żaglowy łamacz blokady zakupiony przez marynarkę Skonfederowanych Stanów Ameryki, z przeznaczeniem do działań krążowniczych podczas wojny secesyjnej jako rajder przeciwko statkom i okrętom Unii w końcowym okresie wojny.
| |
| Historia | |
 Stany Skonfederowane
| |
| Nazwa |
Edith |
|---|---|
| Wejście do służby |
1864 |
 CS Navy
| |
| Wejście do służby |
wrzesień 1864 |
| Wycofanie ze służby |
25 lutego 1865 |
| Los okrętu |
spalony przez załogę |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
585 ton |
| Napęd | |
| maszyna parowa śruba napędowa | |
| Uzbrojenie | |
| 3 działa | |
| Załoga |
120 |
Losy edytuj
Pod koniec wojny, gdy CS Navy brakowało okrętów, postanowiono zakupić w Wilmington w stanie Karolina Północna właśnie zbudowany łamacz blokady „Edith”. 28 października okręt wyszedł w morze pod dowództwem por. Johna Wilkinsona w kierunku Long Island, gdzie zdobył sześć pryzów (cztery z nich zniszczył), a stamtąd na Bermudy celem uzupełnienia zapasów. Jednak władze brytyjskie, coraz bardziej restrykcyjne wobec działań CS Navy, zgodziły się na tylko częściowe doposażenie okrętu. W dodatku na Bermudach zdezerterowała większość załogi (woleli pływać na łamaczach blokady), co spowodowało, że Wilkinson postanowił wrócić do Wilmington, gdzie zawinął 19 listopada.
Podczas bombardowania Fortu Fisher w końcu grudnia 1864 roku część załogi okrętu służyła jako artylerzyści na lądzie, a sam okręt dostarczał fortowi amunicji.
Po ewakuacji Wilmington „Chickamauga” wszedł w ujście rzeki Cape Fear, gdzie – by nie dostał się w ręce unionistów – został spalony przez własną załogę 25 lutego 1865 roku.
Bibliografia edytuj
- Piotr Olender: Wojny morskie 1860-1883. Warszawa: Magnum X, 2005. ISBN 978-83-88920-21-9.
Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships.