Carlos Hevia y de los Reyes-Gavilan (ur. 21 marca 1900 w Hawanie, zm. 2 kwietnia 1964 w Lantanie) – kubański polityk, prezydent Kuby, który objął tę funkcję po rezygnacji Ramóna Graua. Ponieważ jego wybór nie cieszył się popularnością wśród wojskowych, po trzech dniach został zmuszony do ustąpienia i zastąpiony przez Manuela Márqueza Sterlinga.

Carlos Hevia
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Carlos Hevia y de los Reyes-Gavilan

Data i miejsce urodzenia

21 marca 1900
Hawana

Data i miejsce śmierci

2 kwietnia 1964
Lantana

Prezydent Kuby
Okres

od 15 stycznia 1934
do 18 stycznia 1934

Poprzednik

Ramón Grau San Martín

Następca

Manuel Márquez Sterling

Prezydent Kuby

edytuj

Kiedy w Hawanie wybuchły protesty przeciwko prezydentowi Grau, Hevia był ministrem rolnictwa. Z powodu niezadowolenia społecznego, rządząca Kubą junta wymusiła jego rezygnację, a na nowego prezydenta powołała Carlosa Hevię, który początkowo odmówił przyjęcia tej funkcji, gdy usłyszał reakcję tłumu. Dopiero po przybyciu stu żołnierzy z Camp Columbia do ochrony prezydenckiego pałacu, Hevia w poniedziałek 15 stycznia 1934 roku o godz. 17 zgodził się na objęcie stanowiska[1]. Następnego dnia spotkał się z politycznym rywalem Fulgencio Batisty i liderem nacjonalistycznego związku Carlosem Mendietą, od którego spodziewał się otrzymać poparcie, a usłyszał jedynie zapewnienie o neutralności. Później, tego samego dnia został zaprzysiężony na prezydenta przez swojego teścia, dr Juana Federico Edelmanna, który był głównym sędzią Kubańskiego Sądu Najwyższego. W tym samym czasie robotnicze organizacje, w tym nacjonalistyczny związek Mandiety, przygotowywały się do ogólnokrajowego strajku[2]. W środę, 18 stycznia, Hevia nie mogąc im zapobiec podjął decyzję o ustąpieniu ze stanowiska. Po około 40 godzinach od zaprzysiężenia, oficjalnie zrzekł się go w czwartek rano i opuścił pałac prezydencki[3].

Późniejsza kariera

edytuj

Hevia, który z zawodu był chirurgiem, był też pierwszym Kubańczykiem, który ukończył studia na prestiżowej amerykańskiej uczelni United States Naval Academy w Annapolis. Później zajął się polityką, a po utarczkach z Batistą stał jednym z ważniejszych polityków w partii Autentico. W latach 1948–1950 był ministrem spraw zagranicznych Kuby w administracji Carlosa Prio. W 1952 roku został kandydatem na przewodniczącego partii Autentico. Jednakże wybory, w których jego głównymi przeciwnikami byli Roberto Agramonte i Fulgencio Batista zostały odwołane po wojskowym zamachu stanu Batisty[4].

Na początku lat 60. Hevia wraz z grupą przeciwników Fidela Castro, który obalił Batistę, wyemigrował do USA. Zmarł na atak serca 2 kwietnia 1964 roku w Lantanie[5].

Rodzina

edytuj

Był najstarszym z sześciorga dzieci Aurelio Hevia y Alcalde i Sary de los Reyes-Gavilán y de la Guardia. On sam poślubił Elisę Edelmann y Ponce, z którą miał dwójkę dzieci: Aurelio Carlosa i Margaritę Hevię-Edelmann.

Przypisy

edytuj
  1. Shooting Greets New President In Strife-Torn Cuba, The Fresno Bee, 15 stycznia, 1934, s. 1.
  2. Cuban Strike is Scheduled For To-Day By Labor Group, Modesto Bee, 17 stycznia 1934, s. 3.
  3. Havana is Tied Up By Big Strike, Oakland Tribune, 18 stycznia 1934, s. 1.
  4. Fulgencio Batista, From Revolutionary to Strongman. Rutgers University Press, 2006. ISBN 978-0-8135-3701-6.
  5. Cuban Exchief Dies, Modesto (Cal.) Bee, 3 kwietnia, 1964, s. 18.