Cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Suchawie
Cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Suchawie – dawna prawosławna cerkiew w Suchawie, od lat 70. XX wieku należąca do Kościoła rzymskokatolickiego.
| kaplica filialna | |||||||||||||||||||||
 Elewacja świątyni | |||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Wyryki  | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu włodawskiego  | |||||||||||||||||||||
 51°30′04″N 23°25′54″E/51,501111 23,431667
| |||||||||||||||||||||
Historia edytuj
Budynek został wzniesiony w stylu bizantyńsko-rosyjskim w latach 1909–1913[1]. Inicjatorem jego budowy był arcybiskup chełmski Eulogiusz, zaś autorem projektu – Aleksandr Puring[1]. Według tego samego projektu w eparchii chełmskiej zbudowano także cerkwie w Dubience i w Grodysławicach (obie wyświęcone w 1909)[2].
Cerkiew była siedzibą parafii prawosławnej także w okresie międzywojennym[1]. Po wywiezieniu miejscowej ludności ukraińskiej wyznania prawosławnego do ZSRR w latach 1944–1945[1] obiekt został zaadaptowany na spichlerz[3]. Pojawił się nawet projekt całkowitego zburzenia cerkwi, czemu skutecznie przeciwstawił się metropolita warszawski i całej Polski Makary[4]. Następnie Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny zrzekł się praw do budynku, przekazując go Kościołowi katolickiemu. Obiekt służy jako kaplica filialna parafii Najświętszego Serca Jezusowego we Włodawie[3]. W swojej architekturze zachował cechy typowe dla rosyjskiego budownictwa cerkiewnego[1].
Kaplica została poważnie uszkodzona 12 lipca 2012 wskutek pożaru wywołanego uderzeniem pioruna. Z budynku uratowano nieliczne elementy wyposażenia[3].
14 lipca 2013 r. w odprawiono pierwszą mszę świętą w odbudowanej kaplicy w Suchawie. Po pożarze nie odbudowano siedmiu cebulastych kopuł, które pierwotnie wieńczyły budynek, zastępując je jedną o prostszej konstrukcji[5].
W sąsiedztwie byłej cerkwi zachował się zabytkowy cmentarz prawosławny[1].
Linki zewnętrzne edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f G. J. Pelica: Ślady zapomnianego piękna. Włodawa i okolice. Włodawa: Parafia Narodzenia Przenajświętszej Bogarodzicy we Włodawie, 2009, s. 24. ISBN 83-85368-31-0.
- ↑ P. Cynalewska-Kuczma: Architektura cerkiewna Królestwa Polskiego narzędziem integracji z Imperium Rosyjskim. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewicza, 2004, s. 106-107. ISBN 83-232-1463-8.
- ↑ a b c Pożar Kaplicy w Suchawie
- ↑ Wysocki J.: Ukraińcy na Lubelszczyźnie w latach 1944-1956. Lublin: Instytut Pamięci Narodowej, 2011, s. 180. ISBN 978-83-7629-260-1.
- ↑ Krzysztof Wojciechowski: Powstańcy i cerkiew, czyli o uroczystościach ku pamięci Powstańców Styczniowych w Suchawie. Kresy.pl, 2013-07-22. [dostęp 2014-06-06].