Cerkiew Przemienienia Pańskiego w Rudominie

Cerkiew Przemienienia Pańskiego
*Rudaminos Viešpaties Atsivertimo cerkvė*
	cerkiew parafialna
Państwo	Litwa
Miejscowość	Rudomino
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Wezwanie	Przemienienia Pańskiego
Historia
Data zakończenia budowy	1876
Data poświęcenia	1876
Data zamknięcia	1915
Aktualne przeznaczenie	ruina
Data zniszczenia; • przez	1944; działania wojenne
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła; kamień
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
Kopuła; • liczba kopuł	; 2(?)
Dzwonnica; • typ dzwonnicy	; wbudowana
	Położenie na mapie rejonu wileńskiego Rudomino, cerkiew Przemienienia Pańskiego
	Położenie na mapie Litwy Rudomino, cerkiew Przemienienia Pańskiego
	54°35′04,0″N 25°21′19,2″E/54,584444 25,355333
	Multimedia w Wikimedia Commons

Cerkiew Przemienienia Pańskiego – zniszczona cerkiew prawosławna w Rudominie.

Historia

Pierwsza murowana cerkiew w Rudominie powstała w latach 30. XIX wieku, kiedy we wsi pojawili się pierwsi osadnicy narodowości rosyjskiej i wyznania prawosławnego. Po powstaniu styczniowym, w którym wzięli udział Polacy z Rudomina, władze carskie w ramach represji odebrały katolikom kościół Przemienienia Pańskiego i zamieniły go na cerkiew prawosławną. Istniała ona przez osiem lat, kiedy została rozebrana w celu pozyskania materiału na budowę okazalszej świątyni tego wyznania. Z uzyskanych cegieł powstała w 1876 nowa cerkiew Przemienienia Pańskiego, która uzyskała status parafialnej. W tym samym czasie wzniesiono również drewnianą cerkiew cmentarną pw. św. Mikołaja.

W czasie I wojny światowej cerkiew została zdewastowana. Nigdy nie przywrócono jej do pierwotnego stanu, gdyż wobec poważnego spadku liczby prawosławnych w miasteczku mogli oni korzystać tylko z cerkwi św. Mikołaja. Ostatecznie budynek został spalony w 1944. Do dnia dzisiejszego zachowały się jedynie jego ruiny, pierwotne rozplanowanie budynku jest czytelne.

Architektura

Cerkiew była jednonawowa, z dzwonnicą wzniesioną ponad wysuniętym przedsionkiem. Na fasadzie była skromnie dekorowana ostrołukowymi blendami, głównie wejście prowadziło przez półkoliste drzwi bez portalu. Całość wieńczyła cebulasta kopuła. Najprawdopodobniej podobna konstrukcja znajdowała się również ponad nawą główną.

Bibliografia

G. Szlewis, Православные храмы Литвы, Свято-Духов Монастыр, Vilnius 2006, ISBN 9986-559-62-6

Linki zewnętrzne

Fotografia ruin cerkwi