Ch’oe Yŏng Rim, również Choe Yong Rim (kor. 최영림, ur. 20 października 1929[3] lub 2 listopada 1930[1] w powiecie Kyŏnghŭng, prowincja Hamgyŏng Północny) – północnokoreański polityk, premier Korei Północnej od 7 czerwca 2010 do 1 kwietnia 2013. Od września 2010 roku jest również członkiem Biura Politycznego Komitetu Centralnego Partii Pracy Korei, a od 1972 roku deputowanym do Najwyższego Zgromadzenia Ludowego KRLD, parlamentu Korei Północnej.

Ch’oe Yŏng Rim
Data urodzenia

1929

Premier Korei Północnej
Okres

od 7 czerwca 2010
do 1 kwietnia 2013

Przynależność polityczna

Partia Pracy Korei

Poprzednik

Kim Yŏng Il

Następca

Pak Pong Ju

Odznaczenia
Order Kim Ir Sena Order Kim Dzong Ila
Ch’oe Yŏng Rim
Nazwa koreańska
Hangul

최영림

Hancha

崔永林[potrzebny przypis] lub 崔英林[1][2]

Transkrypcja poprawiona

Ch’oe Yeong Rim

Transkrypcja MCR

Ch’oe Yŏng Rim

Życiorys

edytuj

Ch’oe Yŏng Rim urodził się w 1929 roku. Ukończył Szkołę Rewolucjonistów w Man'gyŏngdae (w pierwszym roczniku absolwentów uczelni), Wydział Ekonomii Politycznej na Uniwersytecie im. Kim Ir Sena w Pjongjangu oraz Uniwersytet Moskiewski. Jego ojciec przed i w czasie II wojny światowej walczył w partyzantce u boku Kim Ir Sena[4]. Brat, Choe Yŏng Hwa, został pisarzem.

Kariera partyjna

edytuj

W lipcu 1950, tuż po wybuchu wojny koreańskiej, Ch’oe wstąpił do wojska. Został członkiem osobistej ochrony Kim Ir Sena. Inżynier elektryk z wykształcenia, już od 1956 roku pełnił różne stanowiska w Partii Pracy Korei[4][1], szybko awansując do Komitetu Centralnego Partii Pracy Korei. Partyjną karierę zaczynał w Wydziale Organizacyjnym, w 1956 roku. Rok później został głównym partyjnym kadrowym.

Na drugiej Konferencji Partii Pracy Korei w październiku 1966 został zastępcą członka KC PPK. Wraz z Jon Pyŏng Ho, brał wtedy udział w eliminowaniu z szeregów partii członków tzw. frakcji kapsańskiej, którzy byli niechętni stojącemu na jej czele Kim Ir Senowi. W 1967 został wicedyrektorem Wydziału Informacyjno-Organizacyjnego KC PPK. Na 5. Zjeździe PPK w 1970 mianowano go na pełnoprawnego członka Komitetu Centralnego.

W 1971 roku objął funkcję szefa Wydziału Ekonomicznego Komitetu Centralnego PPK. Dwa lata później Kim Ir Sen mianował go swoim osobistym sekretarzem. W 1974 został szefem Wydziału Administracyjnego KC PPK. Na VI Zjeździe Partii Pracy Korei w październiku 1980 otrzymał nominację na zastępcę członka Biura Politycznego KC, a jego pełnoprawnym członkiem stał się na 6. Plenum Komitetu, które odbyło się w Hamhŭng w sierpniu 1982 roku. W grudniu 1983 roku został wicepremierem Korei Północnej w rządzie Ri Jŏng Oka. W październiku 1985 roku zrezygnował ze stanowiska w rządzie oraz w Biurze Politycznym i ponownie został szefem osobistego sekretariatu Kim Ir Sena. W maju 1990 wrócił do rządu (z Yŏn Hyŏng Mukiem na czele), obejmując stanowisko szefa Państwowej Komisji Planowania. W grudniu 1992 został ministrem przemysłu ciężkiego.

Od kwietnia 2005 do lipca 2009 zajmował stanowisko sekretarza generalnego Prezydium Najwyższego Zgromadzenia Ludowego. W 2000 roku towarzyszył Kim Dzong Ilowi w czasie historycznego spotkania z prezydentem Korei Południowej Kim Dae-jungiem w Pjongjangu[5][6].

W czasie pierwszej sesji Najwyższego Zgromadzenia Ludowego X kadencji (1998), wszedł w skład parlamentarnej Komisji Legislacyjnej. Wtedy także otrzymał nominację na Prokuratora Generalnego. W 2006 roku został sekretarzem Prezydium NZL. W 2009 roku wybrano go na stanowisko szefa Komitetu Miejskiego Partii w stolicy KRLD, Pjongjangu. Stanowisko to tradycyjnie zajmowały osoby powiązane rodzinnymi relacjami z Kim Ir Senem i Kim Dzong Ilem.

Nominacja na szefa rządu

edytuj

7 czerwca 2010 w czasie trzeciej, nadzwyczajnej sesji Najwyższego Zgromadzenia Ludowego (zazwyczaj w ciągu roku odbywają się jedynie dwie sesje – wiosną i jesienią), został wybrany na stanowisko premiera Korei Północnej. Jego kandydatura została według doniesień prasowych zaproponowana przez samego Kim Dzong Ila i zyskała aprobatę Biura Politycznego Komitetu Centralnego Partii Pracy Korei.

Premier w Korei Północnej odpowiedzialny jest głównie za sprawy gospodarcze kraju. Część z komentatorów jako powód wymiany szefa rządu wymieniała kłopoty i kryzys gospodarczy związany z rewaluacją i wymianą państwowej waluty – wona północnokoreańskiego – w grudniu 2009[7][8]. Ze względu na podeszły wiek Ch’oe Yŏng Rima eksperci spekulowali, że jego wybór na szefa rządu miał charakter przejściowy.

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c 북한법규 - 최영림. nkinfo.kinu.or.kr. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-22)]. (kor.)., 북한정보자료센터, [dostęp: 19 listopada 2010].
  2. 김국태등 5인방이 ‘核’ (kor.), 문화일보, 9 października 1997, [dostęp: 19 listopada 2010].
  3. Choe Yong Rim Elected PM [online], kcna.co.jp [zarchiwizowane z adresu 2011-06-09] (ang.)., Korean Central News Agency, 7 czerwca 2010, [dostęp: 19 listopada 2010].
  4. a b Choe Yong Rim (ang.), North Korea Leadership Watch, [dostęp: 19 listopada 2010].
  5. NKorea promotes Kim relative in reshuffle (ang.), wtop.com, 7 czerwca 2010, [dostęp: 19 listopada 2010].
  6. 북한 최영림 총리…'세습권력' 신임받은 '복심' [online], news.chosun.com [zarchiwizowane z adresu 2012-01-19] (kor.)., chosun.com, 7 czerwca 2010, [dostęp: 19 listopada 2010].
  7. North Korea in leadership reshuffle (ang.), BBC News, 7 czerwca 2010, [dostęp: 19 listopada 2010].
  8. Choe Yong-Rim named as a new PM of North Korea. headlinerwatch.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-08)]. (ang.)., Headliner Watch, 7 czerwca 2010, [dostęp: 19 listopada 2010].
  9. Choe Yong-rim (ang.), North Korea Leadership Watch, [dostęp: 19 listopada 2010].
  10. NORTH KOREA NEWSLETTER NO. 197 (Feb.16, 2012). Yonhapnews.co.kr. [dostęp 2012-06-06]. (ang.).

Bibliografia

edytuj