Chajing
Księga Herbaty (chiń. upr. 茶经; chiń. trad. 茶經; pinyin Chájīng), autorstwa Lu Yu, literata z czasów dynastii Tang, pierwsze całościowe dzieło poświęcone historii, uprawie i piciu herbaty.
Za czasów tangowskich, picie herbaty upowszechniło się w całych Chinach i było ważnym elementem kultury, zwłaszcza warstw wyższych. Herbacie poświęcano też dzieła literackie np. Pieśń o piciu herbaty, autorstwa Lu Tonga.
Traktat Lu Yu to pierwsza rozprawa w całościowy sposób omawiająca zagadnienia związane z herbatą. Lu Yu przeanalizował pochodzenie herbaty i dzieła autorów, którzy wcześniej o niej pisali. Autor korzystał zarówno z wcześniejszych źródeł pisanych o herbacie, jak i własnych badań. Opisał rodzaje i właściwości liści herbacianych; rodzaje krzewów; sposoby uprawy, zbioru i przeróbki; metody parzenia i naczynia do tego używane[1]. Lu Yu zwracał uwagę na jakość wody (znał też najlepsze źródła) i stworzył kryteria oceny dobrego naparu[2]. Jako koneser, gardził natomiast popularnymi w jego czasach herbatami, mocno doprawianymi takimi domieszkami, jak cebula, mięta, solona fermentowana soja czy skórka pomarańczowa, które były m.in. sposobem na zamaskowanie słabego aromatu niskiej jakości liści[3].
Księga wymienia też obszary upraw; niewiele uwagi poświęca prowincjom Fujian i Guangdong, których herbaty są obecnie uważane za jedne z najlepszych, natomiast bardzo wysoko ocenia liście z Zhejiangu i Syczuanu[4].
Przypisy
edytuj- ↑ Liu Junru: Chinese foods. [Beijing, ]: China Intercontinental Press, 2004, s. 85-86. ISBN 7-5085-0613-8.
- ↑ Ksawery Burski: Tradycje i sztuka kulinarna Chin. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 1995, s. 120. ISBN 83-86483-11-3.
- ↑ Kenneth F. Kiple, Kriemhild Coneè. Ornelas: The Cambridge world history of food. Cambridge, UK ; New York: Cambridge University Press, 2000, s. 713-714. ISBN 978-0-521-40216-3.
- ↑ Chang Kwang-chih, E. N. Anderson: Food in Chinese culture: anthropological and historical perspective. New Haven: Yale University Press, 1977, s. 123. ISBN 0-300-01938-6.