Czeczeńska Dywizja Konna

Czeczeńska Dywizja Konna (ros. Чеченская конная дивизия) – kawaleryjska jednostka wojskowa białych podczas wojny domowej w Rosji

Została sformowana na północnym Kaukazie rozkazem gen. Antona I. Denikina z 1 czerwca 1919 r. Składała się z Czeczeńców. Dowództwo objął gen. mjr Aleksandr P. Rewiszin, zaś szefem sztabu został kpt. Aleksandr I. Wietliszczew. W skład Dywizji wchodziły:

  • 1 Czeczeński Pułk Konny,
  • 2 Czeczeński Pułk Konny,
  • 3 Czeczeński Pułk Konny,
  • 4 Czeczeński Pułk Konny,
  • Kumykski Pułk Konny.

Jesienią 1919 r. została utworzona bateria artylerii konnej. Po sformowaniu Dywizja natychmiast została skierowana na front, przybywając pod Astrachań. W tym czasie trwało jeszcze formowanie 4 Czeczeńskiego Pułku Konnego. W II poł. lipca 1919 r. przerzucono ją w rejon Stawropola, w celu uzupełnienia nowymi rekrutami. Od 28 września do 20 grudnia tego roku prowadziła ciężkie walki z oddziałami Nestora I. Machny. Od pocz. stycznia 1920 r. uczestniczyła w obronie Krymu. Od 25 lutego tego roku dowodził nią płk Nikołaj A. Popow. Dywizja została rozformowana na pocz. marca. Na jej bazie powstała samodzielna Krymska Brygada Konna.

Linki zewnętrzne edytuj

Bibliografia edytuj

  • Siergiej W. Wołkow, Белое движение. Энциклопедия гражданской войны, 2003