Długa ekspozycja
metoda fotografowania
Długa ekspozycja – technika fotograficzna polegająca na dłuższej ekspozycji materiału światłoczułego (np. filmu lub matrycy). Na zdjęciu zostaną zarejestrowane, nieruchome elementy jako ostre, natomiast ruchome jako rozmyte.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/94/7._Photograph_of_polar_stars%2C_ordinary_camera%2C_2hr_exposure_%2822759327951%29.jpg/300px-7._Photograph_of_polar_stars%2C_ordinary_camera%2C_2hr_exposure_%2822759327951%29.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/45/Church_in_Bli%C5%BCyn_at_Night.jpg/300px-Church_in_Bli%C5%BCyn_at_Night.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/15/Ferry_light_trail%2C_Rostock.jpg/300px-Ferry_light_trail%2C_Rostock.jpg)
Dzięki długiej ekspozycji możliwe jest zarejestrowanie ruchu chmur, gwiazd czy wody na pojedynczym zdjęciu[1]. Podczas długiej ekspozycji aparat musi być nieruchomy, dlatego podczas fotografii często stosuje się statywy. Ekstremalnym typem fotografii z długą ekspozycją jest solarygrafia. Aby wydłużyć czas ekspozycji można użyć filtrów neutralnych szarych[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Jarosław Zachwieja: Poradnik: Długie czasy naświetlania w praktyce. ŚwiatObrazu.pl, 2019-08-27. [dostęp 2020-07-02].
- ↑ Jak fotografować z wykorzystaniem długiej ekspozycji. 2016-06-07. [dostęp 2020-07-02].