Denacjonalizacja
Denacjonalizacja – proces przekazywania majątku państwowego w ręce prywatne[1].
Denacjonalizacja w Polsce edytuj
W Polsce po 1989 r. najczęstszym sposobem denacjonalizacji była sprzedaż[1]. Majątek państwowy (nieruchomości, udziały w spółkach) sprzedawano w drodze negocjacji ze strategicznym inwestorem, organizując przetargi lub aukcje, wprowadzając spółki do obrotu na giełdzie[1].
Alternatywą dla sprzedaży jest uwłaszczenie, czyli przekazanie majątku jego użytkownikom[1]. Z takim przypadkiem mielibyśmy do czynienia, gdyby lokatorzy mieszkań komunalnych stali się z dnia na dzień ich właścicielami lub gdyby udziały w firmach rozdano pracownikom[1]. W praktyce te dwa sposoby były często mieszane np. mieszkania komunalne oddawano lokatorom, ale za opłatą, która była jednak znacznie niższa niż cena rynkowa podobnych mieszkań; przy sprzedaży przedsiębiorstw inwestorom wyłonionym w przetargach lub aukcjach przyznawano często 15% udziałów w spółce do nieodpłatnego podziału wśród pracowników[1].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Mateusz Machaj, Robert Gwiazdowski, Wolna przedsiębiorczość: Podręcznik do nauki podstaw przedsiębiorczości, wyd. 1, Wrocław: Instytut Edukacji Ekonomicznej im. Ludwiga von Misesa, 2021, s. 337, ISBN 978-83-65086-06-8 [dostęp 2024-02-04].