Desant pod Fishguard
Desant pod Fishguard – jedyna znana operacja wojsk francuskich w ramach wojny z I koalicją na terenie Wielkiej Brytanii, przeprowadzona w dniu 23 lutego 1797 roku w pobliżu miejscowości Fishguard w hrabstwie Pembrokeshire w południowej Walii.
| ||||
| ||||
 Tawerna "Royal Oak" w Fishguard | ||||
| Czas | 23 lutego 1797 | |||
| Miejsce | południowa Walia | |||
| Terytorium | Wielka Brytania | |||
| Wynik | zwycięstwo Brytyjczyków | |||
| Strony konfliktu | ||||
| ||||
| Dowódcy | ||||
| ||||
| Siły | ||||
| ||||
| Straty | ||||
| ||||
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii   miejsce bitwy | ||||
| 51°59′53,52″N 4°58′49,48″W/51,998200 -4,980410 | ||||
| I koalicja antyfrancuska |
|---|
|
Verdun - Valmy - Jemappes - Mainz - Neerwinden- Mas Deu - Famars - Bellegarde - Perpignan - Hondschoote Peyrestortes - Tulon - Truillas -Wattignies - Kaiserslautern - Froeschwiller - Tourcoing - Tournay - Ushant (Ouessant) - Fleurus (I) - Fleurus (II) - Tripstadt - Groix - Quiberon - Loano - Montenotte - Mondovì - Lodi - Ettlingen - Lonato - Castiglione - Würzburg - Rovereto - Bassano - Arcole - Rivoli - Mantua – Przylądek św. Wincentego - Fishguard - Kamperduin |
Akcja, przeprowadzona niewielkimi siłami dowodzonymi przez generała Williama Tate, Amerykanina irlandzkiego pochodzenia w służbie francuskiej, była kontynuacją zaniechanej ekspedycji generała Lazare Hoche'a do zatoki Bantry w Irlandii w grudniu 1796. Desant na ziemi brytyjskiej miał - w zamyśle rewolucyjnych władz francuskich - wywołać antybrytyjskie powstanie w Walii i doprowadzić do uderzeń dywersyjnych na Bristol, Liverpool i Chester.
Biorąc pod uwagę czynnik czasowy i odległości, jakie należało pokonać, akcja milicji walijskiej i marynarzy sir Johna Cawdora była przeprowadzona znakomicie. Wobec widocznych na brzegu sił (dowódcy brytyjscy zaangażowali kobiety z okolicznych wiosek, które tradycyjnie nosiły obszerne, czerwone szale i wysokie, czarne kapelusze, do wmieszania się w szeregi obrońców, by wywrzeć na napastnikach większe wrażenie) Tate poddał się w chwili postawienia stopy na lądzie, a bohaterką dnia była 47-letnia Jemima Nicholas, która wzięła do niewoli kilkunastu Francuzów grożąc im widłami.
Znaczna część kontyngentu francuskiego składała się z wypuszczonych z więzień kryminalistów i dezerterów, w związku z powyższym morale było bardzo niskie. Zaraz po wylądowaniu napastnicy odkryli, że wyrzucony w pobliżu na brzeg wrak portugalskiego statku jest wyładowany beczkami z winem i zajęli się "degustacją", tym łatwiej wpadając w ręce obrońcom wybrzeża.
Akt kapitulacji został podpisany przez generała Tate'a w istniejącej po dziś dzień tawernie "Royal Oak" w Fishguard, a jeńcy zostali później wymienieni na jeńców angielskich wziętych do niewoli podczas walk w Hiszpanii i Portugalii.
BibliografiaEdytuj
- Bryan Perrett, The Battle Book, New York 1993, ISBN 1-85409-125-5
- R. Ernest Dupuy i Trevor N. Dupuy, The Harper Encyclopedia of Military History, New York 1993, ISBN 0-06-270056-1