DigiHive

DigiHive jest systemem modelowania sztucznego życia^[1]. Środowisko umożliwia przeprowadzenie symulacji dużej liczby obiektów zwanych cząsteczkami, w dwuwymiarowej przestrzeni z periodycznymi warunkami brzegowymi. Cząsteczki poruszają się i zderzają zgodnie z regułami uproszczonej mechaniki klasycznej (uwzględniona jest m.in. zasada zachowania energii i zasada zachowania pędu). Po zderzeniu cząsteczki mogą połączyć się w strukturę zwaną kompleksem - prawdopodobieństwo takiego zdarzenia jest regulowane odpowiednimi ustawieniami środowiska. Połączenia mogą być tworzone zarówno w kierunku poziomym (na planie sześciokąta) jak i pionowym (tworząc tzw. stosy cząsteczek).

Na wyższym poziomie opisu, struktury interpretowane są jako programy napisane w języku przypominającym język Prolog. Dzięki tej własności środowiska, kompleksy mogą rozpoznawać i zmieniać inne kompleksy znajdujące się w najbliższym otoczeniu. Programy realizują bardzo prostą funkcjonalność - są zdolne jedynie do selektywnego tworzenia i rozrywania wiązań pomiędzy określonymi cząsteczkami. Dzięki zjawisku emergencji proste oddziaływania programów prowadzą do złożonego efektu końcowego.

Zobacz też

Przypisy

↑ Rafal Sienkiewicz, Wojciech Jedruch. Artificial Environment for Simulation of Emergent Behaviour. „Lecture Notes in Computer Science”. 4431, s. 386-393, 2007. Springer Berlin Heidelberg. DOI: 10.1007/978-3-540-71618-1_43. ISSN 0302-9743.

Linki zewnętrzne

Strona projektu DigiHive (ang.)

[1] Rafal Sienkiewicz, Wojciech Jedruch. Artificial Environment for Simulation of Emergent Behaviour. „Lecture Notes in Computer Science”. 4431, s. 386-393, 2007. Springer Berlin Heidelberg. DOI: 10.1007/978-3-540-71618-1_43. ISSN 0302-9743.

[1]