Dokuz-chatun (zm. 1265) – księżniczka z plemienia Kereitów i główna żona Hulagu[1]. Jej rodzina była bardzo wpływowa w Imperium mongolskim z racji częstych związków małżeńskich z potomkami Czyngis-chana (np. jej kuzynka Sorkaktani-beki była żoną Tołuja a więc matką jej męża). Ród z którego się wywodziła pochodził od To'oriła, chana Kereitów i być może pierwowzoru legendarnego Księdza Jana[1]. Była gorliwą nestorianką[2] i nie kryła swojej niechęci do islamu[1]. Część historyków twierdzi że wywierała duży wpływ na męża w kwestiach stosunków mongolsko-chrześcijańskich[1].

Hulagu z Dokuz-chatun

Często towarzyszyła mężowi w wyprawach wojennych, była obecna między innymi przy zdobywaniu Bagdadu przez siły mongolskie. Prawdopodobnie to dzięki jej wstawiennictwu Hulagu nakazał oszczędzić chrześcijan żyjących w mieście[3]. Upadek stolicy Kalifów odbił się szerokim echem na świecie a chrześcijanie upatrywali w nim znak ostatecznego zwycięstwa nad islamem a Hulagu i Dokuz-chatun zaczęto określać mianem nowego Konstantyna i Heleny[4]. Niektórzy historycy twierdzą, że eksponowanie wyznania Dokuz-chatun i matki Hulagu była tylko propagandową zagrywką, obliczoną na pozyskanie sojuszników wśród łacinników[5].

Dokuz-chatun zmarła w 1265 roku, kilka miesięcy po śmierci Hulagu[6]. Zapewniła sukcesję swemu synowi[7] lub pasierbowi[8] Abace.

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Runciman Steven, Dzieje wypraw krzyżowych: Królestwo Akki i późniejsze krucjaty tom 3, Książnica , Wrzesień 2009, s.188
  2. Gumilow Lew, Śladami cywilizacji Wielkiego Stepu, Polski Instytut Wydawniczy, 2004, s.170
  3. Gumilow Lew, Śladami cywilizacji Wielkiego Stepu, Polski Instytut Wydawniczy, 2004, s.171
  4. Runciman Steven, Dzieje wypraw krzyżowych: Królestwo Akki i późniejsze krucjaty tom 3, Książnica , Wrzesień 2009, s.191
  5. Jackson Peter, Mongołowie a Zachód, Bellona, 2007, s.222
  6. | Encyclopaedia Iranica: Dokuz Katun
  7. Runciman Steven, Dzieje wypraw krzyżowych: Królestwo Akki i późniejsze krucjaty tom 3, Książnica , Wrzesień 2009, s.202
  8. | Encyclopaedia Iranica: Abaqa