Dom Nordycki na Wyspach Owczych

Dom Nordycki (farerski Norðurlandahúsið) – najważniejsza instytucja kultury archipelagu Wysp Owczych. Została stworzona aby wspierać oraz promować Nordycką i farerską kulturę zarówno w okolicy, jak i na skalę światową.

Historia

edytuj

Erlendur Patursson (19131986), farerski członek Rady Nordyckiej wpadł na pomysł zorganizowania konkursu na stworzenie Domu Nordyckiego na Wyspach Owczych. Konkurs odbył się w 1977 roku, a spośród 158 uczestników wyłoniono dwoje najbardziej wybitnych architektów, Ola Steen z Norwegii oraz Kollbrún Ragnarsdóttir z Islandii. Projekt został zatwierdzony w 1980 roku przez Radę Nordycką. Budowa została zakończona 8 maja 1983 roku. Łączny koszt całego przedsięwzięcia wyniósł ok. 70 000 000 duńskich koron, przy czym wkład finansowy Rady Nordyckiej pokrył 66% kosztów, a pozostałe 34% zapłacił rząd farerski.

Dyrektorowie Domu w latach 1983-2013
Imię i nazwisko Kraj pochodzenia Okres powierzenia
Steen A. Cold Dania 1983 - 1984
Hjörtur Pálsson Islandia 1984 - 1985
Karin Flodström Szwecja 1985 - 1989
Jan Kløvstad Norwegia 1989 - 1994
Peter Turtschaninoff Finlandia 1994 - 1999
Helga Hjörvar Islandia 1999 - 2005
Niels Halm, Denmark Dania 2005 - 2013

Od 2013 roku stanowisko dyrektora obejmuje Sif Gunnarsdóttir z Islandii.

Wnętrze Domu

edytuj

Wnętrze Domu Nordyckiego przedstawia części kultury krajów Nordyckich oraz jest zachowane w tradycyjnym, skandynawskim stylu. Schody zostały stworzone z norweskich skał. Podłoga jest zrobiona z oryginalnych szwedzkich paneli, na których stoją fińskie krzesła. Cała konstrukcja domu zaprojektowana została w duńskim stylu, a jej dach to akcent islandzki. Islandzki dach został tradycyjnie pokryty trawą.

Hala główna znajduje się w samym środku Domu Nordyckiego. Jest to również największe pomieszczenie w budowli, które może pomieścić do 380 osób. W hali głównej znajduje się średniej wielkości scena, gdzie organizowane są seanse filmowe, występy teatralne oraz kameralne koncerty.

Z lobby można dostać się do niemal wszystkich pomieszczeń w budynku. W pomieszczeniu są toalety (również dla niepełnosprawnych) oraz telefony.

Klingran - to pokój, w którym znajdują się wyłącznie ściany ze szkła. Możliwe jest połączenie Klingran z halą główną lub z lobby.

Bibliografia

edytuj