Wikipedia

Drugi rząd Fouada Siniory

Drugi rząd Fouada Siniory – gabinet jedności narodowej Republiki Libańskiej, funkcjonujący w latach 2008–2009.

PowstanieEdytuj

W listopadzie 2007 roku prezydent Émile Lahoud zakończył swoją przedłużoną kadencję. Zgodnie z libańską konstytucją premier Fouad Siniora przejął obowiązki głowy państwa, aż do czasu wyboru nowego prezydenta. Parlament nie zdołał wybrać następcy gen. Lahouda podczas kilkunastu spotkań z powodu trwającego kryzysu gabinetowego.

W maju 2008 roku wybuchły walki między opozycyjnym Hezbollahem a siłami rządowymi. Powodem było zamknięcie i przejęcie przez rząd wewnętrznej linii telekomunikacyjnej tej partii oraz dymisja szefa bezpieczeństwa portu lotniczego w Bejrucie (sympatyka opozycji)[1]. W zamieszkach w kraju zginęło około 65 osób. Walki ustały po tym jak rząd wycofał się ze swoich wcześniejszych decyzji[2].

Dzięki wysiłkom Ligi Państw Arabskich, przedstawiciele libańskich stronnictw spotkali się w Dosze w Katarze, gdzie 21 maja, osiągnęli kompromis i podpisali tekst porozumienia, które zakładało wybór Michela Sulaimana na prezydenta oraz powołanie rządu jedności narodowej, wyrzeczenie się przez obie strony stosowania siły i przemocy oraz reformę systemu wyborczego[3]. Zgodnie z procedurą, nowy prezydent musiał desygnować następnego premiera. 27 maja większość parlamentarna wysunęła Siniorę jako kandydata na premiera. Michael Sulaiman powierzył ustępującemu premierowi misję sformowania nowego rządu[4]. Gabinet został sformowany 11 lipca 2008 r. Nowy rząd składał się z 30 ministrów (16 z Sojuszu 14 Marca, 11 opozycyjnych i 3 prezydenckich)[5][6].

SkładEdytuj

Stanowisko Imię i nazwisko Wyznanie Powiązania
Premier Fouad Siniora Sunnita      Strumień Przyszłości
Min. finansów Mohammad Szatah Sunnita      Strumień Przyszłości
Min. edukacji Bahija Hariri Sunnitka      Strumień Przyszłości
Sekretarz stanu Chalid Kabbani Sunnita      Strumień Przyszłości
Min. ekonomii i handlu Mohammad Safadi Sunnita      Blok Trypolijski
Min. kultury Tammam Salam Sunnita      niezależny, Sojusz 14 Marca
Min. zdrowia Mohammad Dżawad Chalife Szyita      Amal
Min. przemysłu Ghazi Zaajter Szyita      Amal
Min. spraw zagranicznych Fawzi Salloukh Szyita      Hezbollah
Min. pracy Mohammed Fneisz Szyita      Hezbollah
Sekretarz stanu ds. reformy administracji Ibrahim Szams ad-Din Szyita      niezależny
Sekretarz stanu Ali Kanso Szyita      Syryjska Partia Socjal-Nacjonalistyczna
Min. robót publicznych i transportu Ghazi al-Aridi Druz      Socjalistyczna Partia Postępu
Sekretarz stanu Wael Abu Faour Druz      Socjalistyczna Partia Postępu
Min. sportu i młodzieży Talal Arslan Druz      Libańska Partia Demokratyczna
Min. spraw wewnętrznych Ziad Baroud Katolik-Maronita      prezydent
Min. środowiska Antoine Karam Katolik-Maronita      Siły Libańskie
Min. turystyki Elie Marouni Katolik-Maronita      Kataeb
Sekretarz stanu Nassib Lahoud Katolik-Maronita      Ruch Demokratycznej Odnowy
Min. telekomunikacji Dżubran Bassil Katolik-Maronita      Wolny Ruch Patriotyczny
Min. spraw socjalnych Mario Aoun Katolik-Maronita      Wolny Ruch Patriotyczny
Wicepremier Issam Abu Dżamra Prawosławny      Wolny Ruch Patriotyczny
Min. obrony Elias Murr Prawosławny      prezydent
Min. sprawiedliwości Ibrahim Nadżdżar Prawosławny      Siły Libańskie
Min informacji Tarek Mitri Prawosławny      niezależny, Sojusz 14 Marca
Min. rolnictwa Elias Skaff Katolik-Melchita      Blok Ludowy
Min. ds. uchodźców Raymond Audi Katolik-Melchita      niezależny, Sojusz 14 Marca
Sekretarz stanu Jussef Takla Katolik-Melchita      prezydent
Min. energii i wody Alain Tabourian Prawosławny Ormianin      Dasznak
Sekretarz stanu Jean Ogassapian Prawosławny Ormianin      Strumień Przyszłości

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Gun battles break out in Beirut. cnn.com, 9 maja 2008. [dostęp 2011-08-08]. (ang.).
  2. ↑ Deal reached' on Lebanon impasse. Al Jazeera English, 14 maja 2008. [dostęp 2011-08-08]. (ang.).
  3. ↑ Patrycja Sasnal: Kryzys polityczny w Libanie i porozumienie z Doha. pism.pl, 6 czerwca 2008. [dostęp 2011-08-08].
  4. ↑ Prezydent Libanu powierza Fuadowi Siniorze misję utworzenia rządu. Rzeczpospolita, 28 maja 2008. [dostęp 2011-08-08]. (pol.).
  5. ↑ Meet the government. www.nowlebanon.com, 11 lipca 2008. [dostęp 2011-08-08]. (ang.).
  6. ↑ Profiles: Lebanon's new government. www.lebanonwire.com, 12 lipca 2008. [dostęp 2011-08-08]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Drugi_rząd_Fouada_Siniory&oldid=69247332”