Dziesięć okrucieństw

Dziesięć okrucieństw (chiń. 十惡; pinyin shí ĕ) – w tradycyjnym prawie chińskim dziesięć przestępstw głównych, uznawanych za najcięższe zbrodnie, najbardziej uderzające w cywilizowane społeczeństwo. Z powodu ciężaru tych przestępstw nie stosowano do niego przesłanek złagodzenia kary, tzw. ośmiu przywilejów. Do przestępstw tych zaliczano:

  • planowanie rebelii (曰謀反) w celu obalenia władcy;
  • zdradę stanu (曰謀大逆) polegającą na niszczeniu cesarskich pałaców i świątyń;
  • zdradę państwa (曰謀叛);
  • morderstwo krewnego (曰惡逆);
  • okrucieństwo (曰不道) polegające na zabiciu co najmniej trzech osób lub znieważeniu ciała ofiary;
  • brak szacunku wobec starszych (曰大不敬);
  • brak szacunku wobec rodziców (曰不孝), do którego zaliczało się również pogwałcenie czasu żałoby po rodzicach;
  • spory rodzinne (曰不睦);
  • nieuczciwość (曰不義), polegającą na zabiciu swojego zwierzchnika, nauczyciela lub urzędnika;
  • kazirodztwo (曰內亂).

Bibliografia

edytuj
  • A. Kość, "Prawo a etyka konfucjańska w historii myśli prawnej Chin", Lublin 1998, ISBN 83-907308-3-9