EAP-IKEv2 (Extensible Authentication Protocol-Internet Key Exchange v2RFC 5106 ↓) – metoda oparta jest na protokole IKEv2 (RFC 4306 ↓). Protokół IKEv2 został zaprojektowany z myślą o bezpiecznym ustanawianiu parametrów połączenia (takich jak algorytm szyfrowania, algorytm uwierzytelniania, metoda wymiany klucza, klucze sesji, czas ważności kluczy, kolejność protokołów itp.) pomiędzy węzłami sieciowymi korzystającymi z protokołu IPsec. W protokole IKEv2 obydwie strony połączenia są względem siebie równorzędne. Oznacza to, że podczas jednej wymiany komunikatów jedna ze stron pełni rolę inicjatora, druga zaś respondenta, a podczas kolejnej wymiany komunikatów możliwa jest wymiana ról. W metodzie EAP opartej na protokole IKEv2 zawsze tylko jedna strona pełni rolę inicjatora (serwer), a druga respondenta (użytkownik).

Protokół EAP-IKEv2 jest nową i bezpieczną metodą uwierzytelniania protokołu EAP. Protokół ten umożliwia stronom wzajemne uwierzytelnianie[1] oraz ustanowienie klucza sesji wykorzystywanego do zabezpieczania późniejszej komunikacji pomiędzy użytkownikiem a urządzeniem dostępowym.

Protokół EAP-IKEv2 umożliwia zastosowanie technik uwierzytelniania bazujących na hasłach, kluczach współdzielonych oraz certyfikatach kluczy publicznych. Ponadto protokół ten pozwala na negocjację używanych algorytmów kryptograficznych, utrzymanie w sekrecie danych identyfikujące strony biorące udział w procesie uwierzytelniania oraz fragmentacje danych.

Protokół ten daje możliwość zastosowania różnych technik uwierzytelniania w różnych kierunkach. Oznacza to, że serwer może używać do uwierzytelniania kluczy asymetrycznych (prywatny/publiczny), podczas gdy użytkownik w tym samym przebiegu protokołu uwierzytelniany jest za pomocą klucza symetrycznego.

Używane kombinacje materiału uwierzytelniającego pomiędzy serwerem a suplikantem
serwer EAP suplikant EAP
klucze asymetryczne klucze asymetryczne
klucze asymetryczne klucz symetryczny
klucze asymetryczne hasło
klucz symetryczny klucz symetryczny

Zobacz też

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Oznacza to, że podczas jednego pełnego przebiegu wymiany komunikatów obie strony biorące udział w komunikacji (użytkownik oraz serwer) mogą potwierdzić swoją tożsamość.