Eagles Live
Eagles Live – pierwszy album koncertowy amerykańskiej grupy rockowej Eagles, wydany w listopadzie 1980 roku. Płytę wydała wytwórnia płytowa Asylum Records pod numerem katalogowym BB-705[1] i w wersji winylowej jest albumem dwupłytowym. Nieoficjalnie grupa rozwiązała się 31 lipca 1980 po ich koncercie w Long Beach. Jednakże zespół miał zobowiązania względem wytwórni Elektra/Asylum do wydania albumu koncertowego. Glenn Frey i Don Henley miksowali nagrania na przeciwnych wybrzeżach USA decydując, że żaden z nich nie będzie w tym samym czasie w jednym stanie, nie mówiąc już o tym samym studio. Z płyty ukazał się singel „Seven Bridges Road” będący coverem nagrania Steve’a Younga z roku 1969. Utwór dotarł do pozycji #21 amerykańskiej Billboard Hot 100, będąc przez 14 tygodni na liście[3].
| Wykonawca albumu koncertowego | ||||
| Eagles | ||||
| Wydany | ||||
|---|---|---|---|---|
| Nagrywany |
20÷22 października 1976 w The Forum, Los Angeles i 27÷29 lipca 1980 w Santa Monica Civic Auditorium, Santa Monica i 31 lipca 1980 w Long Beach Arena, Long Beach | |||
| Gatunek | ||||
| Długość |
1:16:50 | |||
| Wydawnictwo | ||||
| Producent | ||||
| Oceny | ||||
| Album po albumie | ||||
| ||||
| Single z albumu Eagles Live | ||||
| ||||
Według zrzeszenia amerykańskich wydawców muzyki RIAA od czasu premiery płyty w samych tylko Stanach Zjednoczonych sprzedaż wyniosła ponad 7 mln egzemplarzy[4].
Lista utworów edytuj
A1. „Hotel California” 6.55 (Don Felder, Don Henley, Glenn Frey)
- Nagrania dokonano 29 lipca 1980 r. w Santa Monica Civic Auditorium
A2. „Heartache Tonight” 4.35 (Don Henley, Glenn Frey, Bob Seger, J.D. Souther)
- Nagrania dokonano 27 lipca 1980 r. w Santa Monica Civic Auditorium
A3. „I Can’t Tell You Why” 5.24 (Timothy B. Schmit, Don Henley, Glen Frey)
- Nagrania dokonano 28 lipca 1980 r. w Santa Monica Civic Auditorium
B1. „The Long Run” 5.35 (Don Henley, Glenn Frey)
- Nagrania dokonano 27 lipca 1980 r. w Santa Monica Civic Auditorium
B2. „New Kid in Town” 5.45 (Don Henley, Glenn Frey, J.D. Souther)
- Nagrania dokonano 22 października 1976 r. w The Forum, Los Angeles
B3. „Life Been Good” 9.38 - Nagrania dokonano 29 lipca 1980 r. w Santa Monica Civic Auditorium
C1. „Seven Bridges Road” 3.05 (Steve Young)
- Nagrania dokonano 28 lipca 1980 r. w Santa Monica Civic Auditorium
C2. „Wasted Time” 5.40 (Don Henley, Glenn Frey)
- Nagrania dokonano 22 października 1976 r. w The Forum, Los Angeles
C3. „Take It to the Limit” 5.20 (Don Henley, Glenn Frey, Randy Meisner)
- Nagrania dokonano 20 października 1976 r. w The Forum, Los Angeles
C4. „Doolin-Dalton (Reprise II)” 0.44 (Don Henley, Glenn Frey, Jim Ed Norman)
- Nagrania dokonano 21 października 1976 r. w The Forum, Los Angeles
C5. „Desperado” 4.04 (Don Henley, Glenn Frey)
- Nagrania dokonano 21 października 1976 r. w The Forum, Los Angeles
D1. „Saturday Night” 3.55 (Randy Meisner, Don Henley, Glenn Frey, Bernie Leadon)
- Nagrania dokonano 28 lipca 1980 r. w Santa Monica Civic Auditorium
D2. „All Night Long” 5.40 (Joe Walsh)
- Nagrania dokonano 27 lipca 1980 r. w Santa Monica Civic Auditorium
D3. „Life in the Fast Lane” 5.10 (Don Henley, Glenn Frey, Joe Walsh)
- Nagrania dokonano 31 lipca 1980 r. w Long Beach Arena
D4. „Take It Easy” 5.20 (Jackson Brown, Glenn Frey)
- Nagrania dokonano 27 lipca 1980 r. w Santa Monica Civic Auditorium
1:16:50
Zespół edytuj
- Glenn Frey - gitary, instrumenty klawiszowe, śpiew
- Don Henley – perkusja, instrumenty perkusyjne, śpiew
- Don Felder – gitary, śpiew
- Joe Walsh – gitary, instrumenty klawiszowe, śpiew
- Randy Meisner – gitara basowa, śpiew (nagrania tylko z koncertów w 1976 r.)
- Timothy B. Schmit – gitara basowa, śpiew (nagrania tylko z koncertów w 1980 r.)
Muzycy wspomagający edytuj
- Jage Jackson – gitary, instrumenty perkusyjne
- Phil Kenzie – saksofony
- Vince Melamed – instrumenty klawiszowe, fortepian elektryczny
- The Monstertones – chórki
- Albhy Galuten – syntezatory
- J.D. Souther – gitary, fortepian
- Joe Vitale – perkusja, instrumenty perkusyjne, instrumenty klawiszowe, fortepian elektryczny
- Jim Ed Norman – fortepian, dyrygent, aranżacje
Personel produkcji edytuj
- Bill Szymczyk – producent
- Andy Engel – ilustracje
- Ron Larson – ilustracje
- Kosh – kierownictwo artystyczne, design, fotografie
- Ted Jensen – remastering
Najwyższe notowania na listach albumów edytuj
| Lista 1980 | Pozycja |
|---|---|
| Lista amerykańska Billboard 200 | 6[5] |
| Lista brytyjska | 24[6] |
| Lista nowozelandzka | 2[7] |
Najwyższe notowania na listach singli edytuj
| Rok | Singel | Notowania | Poz. |
|---|---|---|---|
| 1981 | „Seven Bridges Road” | Lista amerykańska US Billboard Hot 100 | 21[8] |
| Lista amerykańska Country Singles | 55[5] | ||
| Lista holenderska | 7[9] | ||
| Lista niemiecka | 55[10] | ||
| Lista norweska | 25[11] | ||
| Lista nowozelandzka | 9[12] | ||
| Lista szwedzka | 44[13] |
Certyfikaty edytuj
| Kraj | Certyfikacja | Sprzedaż |
|---|---|---|
| USA (RIAA) | 7 x platynowa płyta[4] | 7 000 000 |
| Wielka Brytania (BPI) | 1 x złota płyta[14] | 100 000 |
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Eagles – Eagles Live. Discogs. [dostęp 2024-03-16]. (ang.).
- ↑ Robert Christgau: The Eagles. robertchristgau.com. [dostęp 2024-03-16]. (ang.).
- ↑ Notowania Billboard Hot 100. [dostęp 2018-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-24)].
- ↑ a b Certyfikaty według RIAA. [dostęp 2018-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-26)].
- ↑ a b Notowania według All Music
- ↑ Notowania według OCC
- ↑ Notowania według New Zealand Charts
- ↑ Notowania Singli Eagles według All Music
- ↑ Notowania według Dutch Charts
- ↑ Notowania według Media Control
- ↑ Notowania według Norwegian Charts
- ↑ Notowania według New Zealand Charts
- ↑ Notowania według New Swedish Charts
- ↑ Dane według Tsort