Eduard Sochor von Friedrichstahl

Eduard Carl Johann Sochor von Friedrichstahl, baron (ur. 10 czerwca 1833 w Dívákach na Morawach, zm. 28 maja 1916 w Baden w Dolnej Austrii) – urzędnik i ekspert kolejowy, polityk i poseł do austriackiej Rady Państwa.

Eduard von Friedrichstahl
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 czerwca 1833
Diváky

Data i miejsce śmierci

28 maja 1916
Baden

poseł do austriackiej Rady Państwa

kadencja VI i VII

Okres

od 7 października 1879
do 23 stycznia 1891

Poprzednik

Ignacy Zborowski

Następca

Emil Byk

członek Izby Panów

austriackiej Rady Państwa

Okres

od 1899
do 28 maja 1916

Życiorys

edytuj

Ukończył gimnazjum w Brnie. Studiował w latach 1856-1850 w Theresianum oraz prawo na uniwersytecie w Wiedniu, gdzie w 1859 uzyskał tytuł doktora praw. Od 1860 pracował w kancelarii burmistrza Andreasa Zelinki w Wiedniu. Od 1862 był doradcą prawnym Kolei Północnej Cesarza Ferdynanda (Kaiser Ferdinands-Nordbahn). Przygotował dla niej m.in. w 1863 kodeks austriackich przepisów kolejowych (Betriebsreglement der österrische Eisenbahnen) które stały się wzorcowe dla innych kolei w Europie Środkowej oraz doradzał w sporze prawnym z Towarzystwem Kolei Południowych (Südbahn-Gesellschaft), Od 1867 najpierw sekretarz a potem dyrektor generalny Czeskiej Kolei Zachodniej (Böhmische Westbahn)[1]. Członek Rady Zawiadowczek c. i k. kolei nadniestrzańskiej (1874)[2]. W 1874 przeniesiony do stanu szlacheckiego. Jako c. i k. radca dworu był dyrektorem generalny Dyrekcji Generalnej Kolei Galicyjskiej Karola Ludwika w Wiedniu (1875-1892)[3], od 1892 także członek jej Rady Zarządzającej[4]. Przeprowadził proces jej upaństwowienia. Od 1890 Prezes Rady Zarządzającej c. k. kolei Ostrawo-Friedlandzkiej a także kurator funduszu wsparcia kolei austriackich. W 1886 cesarz Franciszek Józef I nadał mu tytuł barona.

Poseł do austriackiej Rady Państwa VI kadencji (7 października 1879 – 23 kwietnia 1885) i VII kadencji (22 września 1885 – 23 stycznia 1891) wybrany z kurii II – gmin miejskich, z okręgu wyborczego nr 11 (Brody-Złoczów)[5]. W parlamencie był posłem niezrzeszonym. W 1899 mianowany dożywotnim członkiem Izby Panów.

Rodzina i życie prywatne

edytuj

Syn urzędnik Augusta Wenzela Mathiasa Sochora i Antoni Karoliny Anny z domu Fridrich. Ożeniony dwukrotnie. Pierwszy raz Therese z domu Schilling, z którą miał dwóch synów i dwie córki. Powtórnie z Alexandrine z domu Zinner[6].

Odznaczony

edytuj

komandor austriackiego orderu Franciszka Józefa (1879)[7], kawaler orderu żelaznej korony 3 kl (1872)[8], komandor rosyjskiego orderu św. Stanisława 2. klasy (1878)[9]. z gwiazdą i orderu św. Anny 2 klasy (1879)[7], kaw. perskiego orderu słońca i lwa II klasy (1890)[10], od 1890 obywatel honorowy miasta Brody[10]

Przypisy

edytuj
  1. Sochor von Friedrichsthal, Eduard Frh. (1833-1916) in Österreichisches Biographisches Lexikon 1815-1950, Bd. 12, Wien 2005, s. 391
  2. Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1874, s. 502
  3. Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1875, s. 493; 1876, s. 494; 1877, s. 475; 1878, s. 475; 1879, s. 478; 1880, s. 480; 1881, s. 486; 1882, s. 456; 1883, s. 486; 1884, s, 467; 1887, s. 468; 1888, s. 468, 1889, s. 468, 1890, s. 566; 1891, s. 570, 1892, s. 540.
  4. Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1892, s. 540;
  5. Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim – 1848-1918, Warszawa 1996, s. 383, 392, 403
  6. Freiherr Eduard Carl Johann Sochor von Friedrichsthal - Geni online
  7. a b Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1880, s. 480;
  8. Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1872, s. 475;
  9. Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1878, s. 475;
  10. a b Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1890, s. 566;

Bibliografia

edytuj
  • Sochor von Friedrichsthal, Eduard Frh. (1833-1916) in Österreichisches Biographisches Lexikon 1815-1950, Bd. 12, Wien 2005, s. 391