Edward Courtney Boyle

Edward Courtney Boyle, VC (ur. 23 marca 1883 w Carlisle, Kumbria, zm. 16 grudnia 1967 w Ascot) – brytyjski admirał, uczestnik I i II wojny światowej.

Edward Courtney Boyle
Ilustracja
Edward Courtney Boyle na pokładzie HMS E14
Rear Admiral Rear Admiral
Data i miejsce urodzenia

23 marca 1883
Carlisle, Kumbria

Data i miejsce śmierci

16 grudnia 1967
Ascot

Przebieg służby
Lata służby

1904–1932, 1939–1943

Siły zbrojne

Royal Navy Royal Navy

Jednostki

HMS Holland 1, HMS D3, HMS E14

Stanowiska

dowódca HMS D3, HMS E14

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Wiktorii (Wielka Brytania) Kawaler Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Włochy) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Życiorys

edytuj

Ukończył Cheltenham College. Od 1904 roku służył w Royal Navy. W 1914 roku był dowódcą okrętu podwodnego HMS D3[1].

Od grudnia 1914 roku został mianowany dowódcą wodowanego 7 lipca 1914 roku okrętu podwodnego HMS E14. W 1915 jednostka pod dowództwem Boyla została skierowana do działań wojennych na Morzu Marmara, aby uczestniczyć w operacjach w Cieśninie Dardanelskiej. E14 był drugim, po HMAS AE2, brytyjskim okrętem podwodnym, któremu udało się przedostać przez zapory z pól minowych i dostać na Morze Marmara. Jego misja trwała od 27 kwietnia do 18 maja 1915 roku, w czasie której zatopił turecką kanonierkę „Nurel Bahr”, uszkodził stawiacz min „Perik I Shevket” oraz ostatnią torpedą zatopił turecki statek transportowy z 6000 żołnierzy oraz bateriami artylerii[2]. Po tej akcji 21 maja 1915 roku Boyle został odznaczony najwyższym brytyjskim odznaczeniem wojennym Krzyżem Wiktorii.

Odszedł ze służby 19 października 1932 roku w stopniu wiceadmirała. W sierpniu 1939 roku w przededniu wybuchu II wojny światowej. Boyle powrócił do czynnej służby. Służył w Londynie na HMS Yeoman jako Flag Officer-in-Charge. Przeszedł w stan spoczynku w 1943 roku.

W grudniu 1967 roku został potrącony przez ciężarówkę i zmarł w szpitalu. Jego Krzyż Wiktorii jest eksponowany w Royal Navy Submarine Museum w Gosport[3].

Przypisy

edytuj
  1. J.D. Perkins: The Disposition of RN Submarines at the Outbreak of War, 4 August 1914. 15 października 1999. [dostęp 2013-01-26]. (ang.).
  2. Innes McCartney: British Submarines of World War I. Oxford: Osprey Publishing Ltd., 2008, s. 36. ISBN 978-1-84603-334-6. (ang.).
  3. The Royal Navy Submarine Museum: Curator’s Choice – Victoria Cross, Victoria Cross awarded to Commander EC Boyle VC. submarine-museum.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-10)]..

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj