Elektron 3
Elektron 3 (ros. Электрон 3) – radziecki satelita naukowy, wystrzelony razem z Elektronem 4, do badania zewnętrznych i wewnętrznych pasów radiacyjnych na inklinacjach większych niż w ówczesnych podobnych badaniach amerykańskich.
| Inne nazwy |
Elektron C, 2D-3, S00829 |
|---|---|
| Indeks COSPAR |
1964-038A |
| Państwo | |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum |
404 km |
| Apogeum |
7025 km |
| Okres obiegu |
168,17 min |
| Nachylenie |
60,79° |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
10 lipca 1964 21:51:02 UTC |
| Wymiary | |
| Wymiary |
dł. 1,3 m; śr. 0,75 m (z antenami i wysięgnikami: 2,4×1,8 m) |
| Masa całkowita |
350 kg |
Statek pozostaje na orbicie, której trwałość szacuje się na 200 lat.
Przyrządy naukowe edytuj
- Magnetometry ze strumieniomierzami[1]
- Zestaw dwóch trójosiowych magnetometrów ze strumieniomierzami, o różnych czułościach (pierwszy: od -120 do +120 gamma, z dokładnością ±2 gamma; drugi: od -1200 do +1200 gamma, z dokładnością ±20 gamma). Częstotliwość pomiaru wektora oboma czujnikami była zmienna: od jednego na 2 minuty do 1 na 8 minut. Kalibracja przeprowadzana była poprzez pomiar pola odniesienia. Elektron 3 i 4 przenosiły dodatkowo jednoosiowy magnetometr indukcyjny do badania pulsacji pola ziemskiego na niskich wysokościach. Urządzenie było czułe na oscylacje pola w dwóch zakresach: 1-10 i 3-300 Hz
- Detektor protonów[1]
- Zestaw liczników scyntylacyjnych i półprzewodnikowych pracujących w czterech przedziałach energetycznych. W licznikach scyntylacyjnych użyto kryształów o grubościach 0,15 i 3 mm. Cieńszy rejestrował protony o energiach od 1,5 do 10 MeV. Grubszy, w dwóch przedziałach: 5-80 MeV i 9-30 MeV. Osłonę stanowiło aluminium o masie powierzchniowej 2 mg/cm² i ołów o grubości 15-20 mm. Licznik półprzewodnikowy osłonięty był podobną osłoną aluminiową i rejestrował protony o energiach od 1 do 5 MeV. Zliczenia były kumulowane w interwałach 15, 105 lub 465 sekund
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Takie same przyrządy przenosił Elektron 1 i 2
Bibliografia edytuj
- NSSDC Master Catalog (ang.)
- Space 40 (cz.)
- Encyclopedia Astronautica (ang.)