Elektrownia Manapouri
Elektrownia Manapōuri – elektrownia wodna w Nowej Zelandii, na jeziorze Manapōuri, należąca do Meridian Energy, położona w Parku Narodowym Fiordland na Wyspie Południowej w Nowej Zelandii.
 Elektrownia Manapōuri | |
| Państwo | |
|---|---|
| Właściciel |
Meridian Energy Ltd |
| Moce | |
| Łączna moc: | |
| - elektr. netto |
800 MW |
| Źródła energii | |
| Źródła energii: | |
| - główne | |
| Kluczowe daty | |
| Rozpoczęcie budowy |
1964 |
| Włączenie do sieci |
1972 |
Położenie na mapie Nowej Zelandii  | |
 45°31′17″S 167°16′40″E/-45,521389 167,277778
| |
| Strona internetowa | |
Lokalizacja edytuj
Elektrownia wodna znajduje się pod ziemią, a generatory w wydrążonej jaskini (111 metrów długości, 18 metrów szerokości, 39 metrów wysokości) wykopanej w skale 200 metrów pod powierzchnią jeziora Manapōuri[1]. Dostęp do elektrowni odbywa się za pomocą dwukilometrowego tunelu o szerokości 9 metrów, który opuszcza się spiralnie i jest wystarczająco szeroki, aby mogły nim przejechać pojazdy. Ludzie mogą dotrzeć też do elektrowni windą, która zjeżdża na głębokość 220 metrów (co odpowiada 70-piętrowemu budynkowi), a podróż trwa dwie i pół minuty. Elektrownia wykorzystuje 178-metrową różnicę wysokości między jeziorem Manapōuri a morzem w Deep Cove[2]. Do elektrowni nie można dojechać samochodem. Promy dowożą pracowników elektrowni i turystów 35 km z portu Pearl Harbor w Manopouri, miasta po drugiej stronie jeziora na jego wschodnim krańcu[3].
Historia edytuj
Idea budowy elektrowni w tym miejscu powstała w 1904 roku, ale odległa lokalizacja i skala trudności technicznych uniemożliwiła realizację tego projektu[2]. Decyzja o budowie elektrowni zapadła po II wojnie światowej, gdy w pobliżu odkryto złoża boksytu. W 1956 roku powstała spółka Commonwealth Aluminium Corporation Pty Ltd, znana później jako Comalco. Zaczęła poszukiwać taniej energii[2].
Budowę elektrowni Manapōuri rozpoczęto w 1964 roku. 1800 pracowników pracowało przez osiem lat w niezwykle trudnych warunkach. Śmierć w trakcie budowy poniosło 16 mężczyzn, co upamiętnia specjalna tablica wmurowana w ściany elektrowni[2]. Zbudowano kilka tuneli dostępu. Wykopano 10-kilometrowy tunel, aby odprowadzić wodę ze stacji do Deep Cove w Doubtful Sound. Po raz pierwszy moc została wygenerowana we wrześniu 1969 roku po zainstalowaniu dwóch generatorów. Stacja ukończona w 1972 roku, kiedy oddano do eksploatacji siódmy i ostatni generator. Jednak projektanci nie doszacowali tarcia pomiędzy wodą a ścianami tunelu prowadzącego do DeepCove, w wyniku czego nie był on w stanie odprowadzić takiej ilości wody, która pozwoliłaby pracować zainstalowanym turbinom Francisa z pełną wydajnością[4]. Z tego powodu moc dostarczana przez elektrownię ograniczona była do 585 MW[5]. Dopiero w 1998 roku zaczęto prace nad drugim tunelem[4]. Ma on tak jak pierwszy 10 km długości i 10 m średnicy, a oba są od siebie odległe o 75 metrów. Został ukończony w 2002 roku, dzięki czemu maksymalna moc każdego z 7 pracujących w elektrowni generatorów firmy Siemens, generujących napięcie 13,8 kV[2], wzrosła do 850 MW[1]. Maksymalna moc wyjściowa elektrowni wynosi jednak 800 MW[1] ze względu na ograniczenia wynikające z posiadanych pozwoleń[2].
Właściciel edytuj
Właścicielem i zarządcą jest Meridian Energy. Firma obsługuje siedem elektrowni wodnych i pięć farm wiatrowych w Nowej Zelandii. Jest także właścicielem dwóch farm wiatrowych w Australii i farmy słonecznej w Tongatapu w Tonga. Dostarcza energię elektryczną klientom indywidualnym, biznesowym i przemysłowym. Działa pod marką Meridian and Powershop. Została założona w 1998 roku i ma siedzibę w Wellington w Nowej Zelandii[6].
Zwiedzanie edytuj
Elektrownię można zwiedzać, ale od października 2017 jest zamknięta z powodu prac konserwacyjnych. Otwarcie jest przewidywane na październik 2018, ale z powodu remontów prowadzonych przez Meridan Energy zwiedzanie jest odwołane bez określenie terminu jego przywrócenia[7].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Manapōuri hydro station, Meridian Energy Ltd, Wellington, Nowa Zelandia [dostęp 2017-12-14].
- ↑ a b c d e f Cameron Simpson, Constructing the Manapouri Power Station [online] [dostęp 2017-12-14].
- ↑ Manapouri Underground Power Station [online], Real Journeys Ltd, 2017 [dostęp 2017-12-14] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-10].
- ↑ a b Kennedy Warne, Manapouri Damning the dam, „New Zealand Geographic”, 100 (11-12), Kowhai Media Ltd, 2009, ISSN 0113-9967 [dostęp 2017-12-14].
- ↑ Interesting facts about Manapouri, [w:] Discover Manapouri [pdf], Meridian Energy Ltd, Wellington, Nowa Zelandia, s. 9 [dostęp 2017-12-14] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-28].
- ↑ Company Overview of Meridian Energy Limited [online], Bloomberg L.P., 2017 [dostęp 2017-12-14].
- ↑ Real Journeys Manapouri Underground Power Station [online], NZ Travel Organiser, 28 stycznia 2015 [dostęp 2020-07-17] (ang.).