Ewa Ilona Karpińska-Gierat (ur. 2 stycznia 1922 w Warszawie, zm. 10 maja 2014 w Bethlehem w stanie Connecticut) – społeczniczka, harcerka, autorka harcerskich książek, harcmistrzyni.

Ewa Ilona Karpińska-Gierat
Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1922
Warszawa

Data i miejsce śmierci

10 maja 2014
Bethlehem

Stopień instruktorski

harcmistrz

Organizacja harcerska

ZHP

Komendantka Chorągwi Harcerek Stany Zjednoczone
Okres sprawowania

od 1952

Odznaczenia
Złoty Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”

Życiorys

edytuj

Była córką Grażyny Jeżewskiej (1898–1970) i Zygmunta Karpińskiego (1892–1981). Edukację rozpoczęła w 1928 w Szkole im. Cecylii Plater-Zyberk w Warszawie, przy ul. Pięknej 24. Do harcerstwa wstąpiła w 1934, w 1939 zdała egzamin maturalny w Prywatnym Żeńskim Liceum Ogólnokształcącym im. Cecylii Plater-Zyberkówny. 6 stycznia 1940 opuściła Warszawę i przedostała się do Wielkiej Brytanii, od 1941 studiowała na University of Glasgow w Szkocji. W 1943 rozpoczęła pracę w biurze Naczelnego Komitetu Harcerskiego, rok później ukończyła studia i podjęła pracę w Światowym Związku Polaków z Zagranicy „Światpol”. 24 lipca 1946 w Rzymie wyszła za mąż za Stanisława Gierata, przez pewien czas mieszkała w Paryżu. W 1951 wyjechała z mężem do Stanów Zjednoczonych, natychmiast włączyła się w organizację polskiego harcerstwa, jako delegatka Głównej Kwatery Harcerek z Londynu. Rok później została wybrana Komendantką Chorągwi Harcerek Stany Zjednoczone. Dom, w którym mieszkała, stał się ośrodkiem polskiej działalności harcerskiej. Od 1954 pracowała w wydawnictwie McGraw Hill Publishing Company, w 1967 ukończyła studia w School of Social Work na Columbia University w Nowym Jorku. Ostatecznie w 1968 zamieszkała w Bethlehem, w stanie Connecticut, pracowała w Catholic Family Services[1].

Nakładem Zarządu Okręgu ZHP w USA wydała w 1990 książkę pt. „Powojenna historia harcerstwa w Stanach Zjednoczonych: historia ZHP w USA 1949–1989”. Jest również autorką wydanej w 1998 autobiograficznej książki pt. „Korzenie i owoce”. Na emeryturze zajmowała się usprawnieniem komunikacji pomiędzy harcerzami i harcerkami oraz zachowaniem historii i archiwów ruchu harcerskiego. W 2000 otrzymała Złoty Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”[2].

Zmarła 10 maja 2014 w Bethlehem[3].

Przypisy

edytuj
  1. Zbigniew Judycki "Mazowszanie w świecie, część III" Niepodległość i Pamięć 23/1 (53), 365-443, 2016
  2. „Wiadomości Urzędowe. Związek Harcerstwa Polskiego”. ROK XX (48) Nr 4, lipiec–sierpień 2000. 
  3. Wspomnienie o Ewie Gierat na portalu rep-am.com (ang.). [dostęp 2014-05-16].

Bibliografia

edytuj