Explorer 24amerykański satelita programu Explorer, drugi (po Explorerze 19) z serii ADE - nadmuchiwanych balonów do badania gęstości atmosfery Ziemi. Wyniesiony wraz z satelitą Explorer 25.

Explorer 24
Ilustracja
Inne nazwy

Air Density AD-C, Air Density Explorer ADE-C, S-56C, S00931

Indeks COSPAR

1964-076A

Państwo

 Stany Zjednoczone

Zaangażowani

NASA

Rakieta nośna

Scout X-4

Miejsce startu

Vandenberg Space Force Base

Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum

530 km[1]

Apogeum

2498 km[1]

Okres obiegu

116,30 min[1]

Nachylenie

81,40°[1]

Czas trwania
Początek misji

21 listopada 1964[1] 17:09:39 UTC

Powrót do atmosfery

18 października 1968[1]

Wymiary
Kształt

cylindryczny

Wymiary

śr. 3,6 m

Masa całkowita

8,6 kg

Budowa i działanie

edytuj

Bliźniaczy względem balonów Explorer 9 i Explorer 19. Wykorzystywał opór aerodynamiczny stawiany przez symetryczną powierzchnię statku do badania atmosfery. Statek składał się z dwóch półkul cienkiej folii aluminiowej połączonych mylarową taśmą. Złożony i pusty balon - umieszczony w rakiecie - miał kształt walca o wymiarach 21,6 na 48,3 cm. Po wystrzeleniu nadmuchany był azotem z butli i odrzucony od ostatniego członu rakiety mechaniczną sprężyną. W środku umieszczono również akumulator ładowany przez ogniwo słoneczne, znajdujące się na powierzchni balonu. Powierzchnię równomiernie pokrywały kropki białej farby (o średnicy 5,1 cm), które miały zapewniać stabilizację temperatury satelity. W balonie znajdował się również nadajnik radiowy na częstotliwości 136,62 MHz, o mocy 15 mW, umożliwiający śledzenie satelity. Antenę nadajnika stanowił sam balon.

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f Edmund Staniewski, Ryszard Pawlikowski: 15 lat podboju kosmosu 1957-1972. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1974, s. 301.

Bibliografia

edytuj