Feldflieger Abteilung

Feldflieger Abteilung (FFA) – polowy oddział lotniczy – jednostki liniowe lotnictwa niemieckiego Luftstreitkräfte na początku I wojny światowej.

Pierwsza jednostka tego typu została utworzona w 1912 roku, była to Feldflieger-Abteilung 1 dysponujące czterema samolotami, 21 oficerami i 306 szeregowymi. W momencie rozpoczęcia I wojny światowej w sierpniu 1914 lotnictwo niemieckie było w pierwszej fazie organizacji. Istniały 33 jednostki FFA (30 pruskich oraz 3 bawarskie) przydzielone po jednej do każdego z ośmiu dowództw armii oraz po jednej do każdego z 25 korpusów armijnych. Każda jednostka składała się z 6 dwumiejscowych samolotów. Ich rola polegała na rozpoznaniu stanowisk nieprzyjaciela oraz przewożeniu rozkazów pomiędzy jednostkami.

Do końca marca 1915 roku liczba jednostek lotniczych FFA została zwiększona do 72. W związku ze zmianami zachodzącymi w lotnictwie pojawiły się także pierwsze wyspecjalizowane jednostki bombowe (Kampfstaffel Kasta) oraz w kilka miesięcy później myśliwskie (Jagdstaffel Jasta).

Bibliografia

• Hubert Mordawski: Siły powietrzne w I wojnie światowej. Wrocław: Wydawnictwo dolnośląskie, 2008, s. 52. ISBN 978-83-245-8661-5. (pol.).
• G. van Wyngarden Early German Aces of World War 1 Osprey Publishing, Oxford 2006, ISBN 1-84176-997-5