Feliks Grzyl
Feliks Grzyl (ur. 24 kwietnia 1898 w Ludwikowie[1][2]) – polski wojskowy, saper.
Życiorys edytuj
Był synem leśniczego[3] Franciszka oraz Magdaleny z domu Bohsów lub Busse[3] (był jednym z dwunastu dzieci[3]). Ukończył szkołę powszechną i praktykował u mistrza kołodziejskiego. W wieku 18 lat został zmobilizowany do armii pruskiej (28. pułk saperów w Poznaniu). Od 1917 przeniesiono go do Koblencji (8. pułk saperów). Walczył na froncie zachodnim i południowym. 17 grudnia 1918 został zdemobilizowany. W styczniu 1919 na ochotnika wstąpił do 1. kompanii I batalionu Saperów Wielkopolskich. Walczył na powstańczym froncie północnym. 17 lub 18 lutego 1919 w trakcie bitwy pod Rynarzewem został ranny z armatki rewolwerowej[1].
Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, gdzie odznaczył się bohaterstwem podczas budowy kładki przez rzekę Kołomię (Kolonię[3]) w Chrynkach pod ogniem wroga. Za czyn ten odznaczono go Orderem Virtuti Militari V klasy[4]. W 1921 został zwolniony do cywila. Pracował jako cieśla w Rogoźnie. W 1922, z uwagi na brak pracy, wyjechał do Francji, gdzie zatrudnił się w przedsiębiorstwie Schvertzler w Metzu. Jego dalsze losy nie są znane, poza tym, że miał trójkę dzieci[1].
Odznaczenia edytuj
Otrzymał m.in.:
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Włodzimierz Becker, Poznańscy saperzy 1919-1939, wyd. Instytut im. gen. Stefana Grota-Roweckiego w Lesznie, Poznań, 2016, s. 88-89, ISBN 978-83-61960-28-7
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne, Detale kartoteki personalno-odznaczeniowej
- ↑ a b c d Aurelia Bartoszek - biogram w: red. Aurelia Bartoszek, Eugeniusz Dobiński, Arkadiusz Małyszka, Marian Pokorski, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 związani z ziemią swarzędzką, Urząd Miasta i Gminy w Swarzędzu, Swarzędz, 2019, s. 79 ISBN 978-83-941082-4-3
- ↑ Podoficerowie saperzy odznaczeni orderem Virtuti Militari, w: Wiarus, nr 30/1938, s. 937