Francesco Dall’Olio
Francesco Dall'Olio, pseudonim Pupo (ur. 30 grudnia 1953 w Modenie) – włoski siatkarz, medalista igrzysk olimpijskich[1] i mistrzostw świata, wielokrotny mistrz Włoch oraz trener siatkarski.
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
186 cm | |||||||||||||||||||||||
| Pozycja | ||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||
Jego syn Andrea, również jest siatkarzem i gra na pozycji rozgrywającego.
Życiorys edytuj
Kariera reprezentacyjna edytuj
Dall'Olio zadebiutował w reprezentacji Włoch 7 czerwca 1972 w przegranym meczu z Czechosłowacją. Wystąpił na igrzyskach olimpijskich 1976 odbywających się w Montrealu, podczas których zagrał we wszystkich spotkaniach. Włosi, którzy przegrali wszystkie mecze zajęli 8. miejsce w swoim pierwszym siatkarskim turnieju olimpijskim. Wywalczył srebro podczas mistrzostw świata 1978 rozgrywanych w jego ojczyźnie. Podczas igrzysk olimpijskich 1980 w Moskwie wystąpił we wszystkich meczach fazy grupowej i wygranym spotkaniu o 9. miejsce Libią. Reprezentował Włochy na igrzyskach olimpijskich 1984 w Los Angeles. Zagrał w jednym z czterech meczów fazy grupowej, półfinale i zwycięskim pojedynku o brąz z Kanadą. W drużynie narodowej do 1987 rozegrał 243 lub 254 meczów[2][3][4].
Sukcesy edytuj
Kariera klubowa edytuj
| Kariera trenerska | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Lata | Klub | |||||||||
| 1995–1996 | ASPC Gioia del Colle | |||||||||
| 1996–1997 | Conad Ferrara | |||||||||
| 1997–1998 | Casa Modena Unibon | |||||||||
| 1999–1999 (od 23.02.1999) |
Mail Express Cariparma | |||||||||
| 1999–2001 (od 28.10.1999) (do 26.02.2001) |
Yahoo Italia Volley Ferrara | |||||||||
| 2001–2002 | Deutsche Bank Fondi - CR Asti | |||||||||
| 2002–2005 | Edilbasso & Partners Padwa | |||||||||
| 2005–2007 | Copra Berni Piacenza | |||||||||
| 2007–2008 (do 18.02.2008) |
RPA-Luigibacchi.It Perugia | |||||||||
| 2008–2009 (od 26.11.2008) |
Sisley Treviso | |||||||||
| 2010–2010 (do 05.12.2010) |
Sir Safety Perugia | |||||||||
| 2015 | Włochy (kobiety) - asystent trenera | |||||||||
| 2016–2017 (od 13.12.2016) |
Conad Reggio Emilia | |||||||||
| 2017–2018 | Volley Tricolore Reggio Emilia | |||||||||
| 2018–2020 | AMA San Martino | |||||||||
| 2020–2022 (do 29.10.2022) |
Stadium Mirandola | |||||||||
Był zawodnikiem włoskich klubów Panini/Daytona Las Modena (1969–1981, 1984–1986, 1994–1995), Casio Milano (1981–1983), Zinella Volley Bologna występującego pod nazwami Bartolini, Camst i Fochi Bologna (1983–1984, 1987–1989, 1992–1994), Acqua Pozzillo Catania (1986–1987), Olio Venturi Spoleto (1989–1990) i Gabeca Montichiari (1990–1992). Zdobył mistrzostwo Włoch sześciokrotnie w latach 1970, 1972, 1974, 1976, 1986 i 1995 oraz sześciokrotnie triumfował w pucharze Włoch w 1979, 1980 1984, 1985, 1986 i 1995. Zwyciężał w Pucharze Europy Zdobywców Pucharów w 1980, 1986, 1991, 1992 i 1995 oraz w Pucharze CEV w 1985[4].
Sukcesy edytuj
1970, 1972, 1974, 1976, 1986, 1995
1971, 1979, 1981, 1985
1979, 1980 1984, 1985, 1986, 1995
Puchar Europy Zdobywców Pucharów:
Superpuchar Europy:
1987, 1991
Kariera trenerska edytuj
Po zakończeniu kariery zawodniczej pracował jako trener. Pełnił tę funkcję w klubach A.S. Pinuccio Capurso Volley i Volley Ferrara. W sezonie 1997/1998 z Casą Unibon Modena zdobył superpuchar Włoch, Puchar Włoch i Puchar Europy Mistrzów Klubowych. Następnie był trenerem m.in. zespołów Pallavolo Parma, 4Torri Ferrara, Copra Berni Piacenza, RPA-Luigibacchi.It Perugia i Sisley Treviso. W 2015 został asystentem trenera kobiecej reprezentacji Włoch, a w 2017 trenerem Volley Tricolore Reggio Emilia[2].
Sukcesy edytuj
- 1997
Superpuchar Europy:
- 1997
- 1998
Puchar Europy Mistrzów Klubowych:
- 2007
Przypisy edytuj
- ↑ Francesco Dall'Olio. olympic.org. [dostęp 2020-06-18]. (ang. • fr.).
- ↑ a b Francesco Dall'Olio. olympedia.org. [dostęp 2020-06-18]. (ang.).
- ↑ Francesco Dall'Olio. sports-reference.com. [dostęp 2020-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
- ↑ a b Dall'Olio Francesco. legavolley.it. [dostęp 2020-06-18]. (ang. • wł.).