Gęstość krytyczna (kosmologia)

Gęstość krytyczna – taka średnia gęstość materii nierelatywistycznej, jaką miałby Wszechświat o zerowej krzywiźnie i płaskiej geometrii przestrzeni (zawierający wyłącznie materię nierelatywistyczną – model Einsteina-de Sittera). Jej wartość liczbowa wynosi

gdzie H0 jest stałą Hubble’a, G jest newtonowską stałą grawitacji, zaś h = H0/(100 km s−1 Mpc−1). Jeżeli więc za h przyjmie się 0,73 (dane z roku 2007), to gęstość krytyczna będzie wynosić ok. 10−29 g/cm³. Odpowiada to średnio kilku atomom wodoru w każdym metrze sześciennym.

W modelach Friedmana z zerową stałą kosmologiczną, Wszechświat o gęstości mniejszej od krytycznej ma ujemną krzywiznę i geometrię hiperboliczną, Wszechświat o gęstości większej od krytycznej ma krzywiznę dodatnią i geometrię sferyczną.

W jednostkach gęstości krytycznej podaje się jedne z najważniejszych parametrów kosmologicznych – parametry gęstości różnych rodzajów materii i energii. Tak na przykład parametr gęstości materii nierelatywistycznej wynosi (dane misji Planck)[1].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1.   Planck Collaboration [263 autorów]. Planck 2013 results. XVI. Cosmological parameters. „Astronomy & Astrophysics”. 571, s. A16, 2013. DOI: 10.1051/0004-6361/201321591.