G-12
G-12 (ros. Г-12) – radziecki wodnoszybowiec z okresu międzywojennego, pierwszy tego typu szybowiec w ZSRR.
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Konstruktor |
Władimir Gribowski |
| Typ |
wodnoszybowiec |
| Konstrukcja |
górnopłat o konstrukcji drewnianej |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1933 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
15,20 m |
| Długość |
6,50 m |
| Wysokość |
1,45 m |
| Powierzchnia nośna |
15,40 m² |
| Masa | |
| Własna |
157 kg |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
 ZSRR
| |
Historia edytuj
W związku z dużą liczbą jezior i dużych rzek w Związku Radzieckim już w latach trzydziestych dwudziestego wieku podjęto próby budowy szybowca, który mógłby startować z wody i lądować na niej. Pierwszą taką konstrukcję opracował Władimir Gribowski w 1933 roku i została ona zbudowana w Moskiewskim Biurze Szybowcowym.
Uczestniczył on w IX Wszechzwiązkowym Konkursie Szybowców w dniach 12 sierpnia – 20 września 1933 roku, który odbywał się na Krymie. Wykonał on tam wtedy lot, startując z góry Uzun-Syrt i lądując w zatoce Koktebelskiej. Następnie przeprowadzono próby startu szybowca z powierzchni, początkowo ciągnięto był przez motorówkę, a gdy to nie powiodło się, jako holownika użyto wodnosamolotu Sz-2. W czasie tych prób okazało się, że nie ma on możliwości startu z powierzchni wody. Pozostała więc możliwość startu z lądu. W związku z tym nie podjęto dalszej jego produkcji, natomiast konstrukcja stała się podstawą do kolejnego wodnoszybowca G-16, zbudowanego w 1934 roku.
Użycie w lotnictwie edytuj
Wodnosamolot G-12 uczestniczył tylko w IX Wszechzwiązkowym Konkursie Szybowcowym w 1933 roku, gdzie odbywał standardowe loty, a także wykonał lądowanie na powierzchni wody oraz przeszedł nieudane próby startu z powierzchni wody.
Opis techniczny edytuj
Wodnoszybowiec G-12 był górnopłatem o konstrukcji drewnianej. Kadłub był zbudowany w kształcie łodzi, ze sklejki, co umożliwiało mu pływanie. Posiadał również pod kadłubem płozę, która umożliwiała mu lądowanie na lądzie. Pod skrzydłami posiadał on pływaki, stabilizujące w czasie lądowania na wodzie. Kabina jednomiejscowa, odkryta, umieszczona w kadłubie przed skrzydłami.
Bibliografia edytuj
- В.В. Шушурин: Атлас конструкций планеров. Moskwa – Leningrad: Государственное Издательство Оборонной Промышленности, 1938. (ros.).
- А.П. Красильщиков: Планеры СССР. Moskwa: Машиностроение, 1991. ISBN 5-217-01048-7. (ros.).