Glewia
Glewia (łac. glavea, glavia) – broń drzewcowa, zaopatrzona w żeleźce w postaci grotu o kształcie szerokiego, jednosiecznego noża, niekiedy odgiętego lekko do tyłu, osadzonego na drzewcu o długości 2–2,5 m. Późniejsze glewie miały jeden lub dwa kolce na grzbiecie noża, czasem wygięte lekko ku dołowi, co upodabniało je do gizarmy. Glewia pojawiła się w XII wieku, powszechnie używana była w XIV–XVI wieku (głównie w zachodniej Europie) jako broń piechoty. Od XVI wieku służyła jako broń paradna, podobnie jak halabarda, na wyposażeniu straży pałacowych.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9b/Glaive_MET_14.25.259_001feb2015.jpg/220px-Glaive_MET_14.25.259_001feb2015.jpg)
Pod względem budowy bardzo zbliżoną do glewi bronią azjatycką była japońska naginata.
Bibliografia
edytuj- PWN Leksykon: Wojsko, wojna, broń, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN 2001, ISBN 83-01-13506-9.
- Michał Gradowski, Zdzisław Żygulski, Słownik uzbrojenia historycznego, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, ISBN 978-83-01-16260-3, OCLC 751388493 .
Linki zewnętrzne
edytuj- Polearms used in Nethack – lista broni drzewcowej z rycinami. Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics, październik 2003. [dostęp 2010-11-08]. (ang.).