Granatnik RPG-75
RPG-75 - czechosłowacki granatnik przeciwpancerny.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Zeveta Ammunition[1] |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy |
lata 70 XX w. - koniec lat 90 XX w.[2] |
| Produkcja |
obecnie |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
68 mm |
| Wymiary | |
| Długość |
630 mm (w położeniu transportowym) |
| Masa | |
| broni |
ok. 3,2 kg[4] |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
190 m/s[3] |
| Zasięg skuteczny | |
| Przebijalność pancerza |
ok. 300 mm |
RPG-75 ma budowę zbliżoną do amerykańskiego M72 LAW, ale w odróżnieniu od niego jest bronią bezodrzutową, a nie rakietową[4]. Składa się z rozkładanej, teleskopowej wyrzutni mieszczącej ładunek miotający i pocisk kumulacyjny. Wyrzutnia jest wykonana z dwóch rur ze stopu lekkiego po rozłożeniu połączonych zatrzaskiem bagnetowym. Rozłożenie wyrzutni powoduje rozłożenie celownika o nastawach 200, 250 i 300 m. Tylna cześć wyrzutni zakończona jest dyszą. Niecodzienną cechą jest brak stateczników na pocisku[3]. Obecnie są oferowane odmiany:
- RPG-75 M z pojedynczą głowicą kumulacyjną z miedzianą wkładką o przebijalności 300 mm[4]
- RPG-75 MP z głowicą kumulacyjno-termobaryczną o przebijalności 150 mm (przeciwko lżej opancerzonym pojazdom, umocnieniom i sile żywej)[4]
- RTG z głowicą termobaryczną (przeciwko sile żywej i umocnieniom)[4]
Broni tej w wersji z głowicą termobaryczną używa od 2010 roku także polska Jednostka Wojskowa Grom[2][4].
Obecnym producentem broni jest holding ZEVETA Bojkovice w Czechach[4]. Licencję na wytwarzanie posiadają również polskie Zakłady Sprzętu Precyzyjnego „Niewiadów”, które oferują możliwość produkcji w razie zamówień[4].
Dane taktyczno-techniczne edytuj
- Kaliber: 68 mm
- Masa: 3,2 kg
- Masa pocisku: 0,82 kg
- Długość: 633/890 mm
- Prędkość początkowa pocisku: 190 m/s
- Donośność: 300 m
- Przebijalność: 300 mm
Użytkownicy (wybór) edytuj
Czechosłowacja - od lat 70 XX w.[2]- Czechy
Słowacja
Polska
Przypisy edytuj
- ↑ Special Ammunition – ZEVETA Bojkovice a.s [online], zeveta.cz [dostęp 2020-12-25] (ang.).
- ↑ a b c Termobaryczny GROM. www.altair.com.pl, 2010-12-24. [dostęp 2012-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-03)]. (pol.).
- ↑ a b c d Igor Witkowski: Broń przeciwpancerna. Warszawa: Lampart, 1996, s. 53-54. ISBN 83-86776-25-0.
- ↑ a b c d e f g h Dawid Kozdra. Niewiadowski granatnik dla WP. „Raport – Wojsko Technika Obronność”. Nr 02/2020, s. 20-21. Agencja Lotnicza Altair. ISSN 1429-270x.
Bibliografia edytuj
- Jacek Szymański, Ryszard Woźniak. Granatniki przeciwpancerne (I). „Nowa Technika Wojskowa”. 1995. Nr. 10. s. s. 7-12. ISSN 1230-1655.