Granatnik lekki wz. 1983
Granatnik lekki wz.1983 – 40 mm polski granatnik lekki[1].
| Państwo | |
|---|---|
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
40 mm |
| Wymiary | |
| Długość |
395 mm (z kolbą złożoną) |
| Wysokość |
200 mm[1] |
| Szerokość |
95 mm[1] |
| Masa | |
| broni |
2,3 kg.[1] |
| Inne | |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
8 strz./min.[1] |
Występuje jako indywidualna broń jednostrzałowa służąca do zwalczania środków ogniowych i nieopancerzonego sprzętu wojskowego oraz siły żywej nieprzyjaciela ogniem płasko– i stromotorowym. Jest to rozwinięta konstrukcja 40 mm granatnika wz. 1974[1].
Zbudowany jest z lufy z komorą zamkową, zamka odchylnego, mechanizmu napinająco-spustowego, zespołu ryglującego, mechanizmu zabezpieczającego, celownika i kolby składanej[1]. Strzela się z niego 40 mm nabojami bojowymi NGO–74 z pociskiem odłamkowym, nabojami NGC z pociskiem ćwiczebnym (błyskowo-dymnym), oraz nabojami NGB z pociskiem balistycznym. W wyposażeniu granatnika znajduje się futerał, torba w której przenosi się 10 nabojów oraz przybory do obsługi broni[1].
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 79. ISBN 83-86028-01-7.